بررسی بازی Halo Infinite

پس از سال‌ها انتظار، وقتی که نسخه جدید و بسیار جاه طلبانۀ Halo Infinite در 2018 E3 معرفی شد همۀ طرفدارن بسیار خوشحال بودند اما بعد از بازخورد ضعیف Halo 5: Guardians هنوز یک شک خاصی در دل بعضی‌ها وجود داشت، که آیا این بازی هم به یک شکست جدید 343 industries تبدیل می‌شود یا اینکه Halo دوباره می‌تواند به دوران شکوه‌مند خود باز‌‌گردد؟

آیا بازی Halo Infinite با بودجه‌ی زیاد، یک سال تاخیر، تعویض کارگردان و کارمندان متعدد تیم توسعه دهنده، توانسته دوباره یاد و خاطره‌ی دوران درخشان Halo را دوباره در یادمان زنده کند؟
با ما همراه باشید تا این بازی مهم صنعت گیمینگ را باهم بررسی کنیم!

داستانی سرشار از انسانیت و افتخار

اول از همه لازم به ذکر است، که برای لذت از تجربه‌ی Halo Infinite، نیاز نیست که بازی‌‌های قبل را تجربه کرده باشید، چون بازی به اندازه‌ی کافی در رابطه با اتفاقات گذشته توضیح می‌دهد. اما دنیای Halo جای مرموز و جذابی است که اگر بازی‌های قبل را انجام داده باشید، مطمئناً فهم و درک اتفاقات این بازی برایتان راحت‌تر خواهد بود.

داستان Halo Infinite درون "حلقه زتا" (Zeta Ring) جریان دارد. 6 ماه پس از شکست نیروی انسان‌ها و همچنین خود "مستر چیف" (Master Chief) توسط یک رهبر Banished بنام "ایتریاکس" (Atriox)، خلبان ECHO 216 که تمام مدتِ پس از شکست جنگ را در پلیکان خود پنهان شده بود، ناگهان با جسم بی‌حرکت مستر چیف روبرو می‌شود و از آخرین انرژی باقی‌مانده‌ی هواپیما را برای احیای مستر چیف استفاده می‌کند.

مسترچیف سپس احیا شده و بلافاصله به عنوان آخرین امید بشریت، شروع به جنگیدن با رهبر جدید Banished بنام "اشاروم" (escharum) می‌کند، اما قبل از هرچیزی او به یک AI جدید نیاز دارد. او AI‌ای که وظیفه حذف کردن Cortana (AI قبلی مستر چیف از بازی اول) را بر عهده داشت پیدا کرده و به لباس خود وصل می‌کند.

شخصیت مستر چیف در این بازی کاملاً نشان دهنده‌ی رشد او در طول بازی‌ها بوده و اکنون او یک انسان شکسته شده از اندوه سال‌ها جنگ و از دست دادن دوستانش است. داستان بازی هم او را در برخی از شرایط مشابه بازی‌های قبلی می‌گذارد اما اینبار مسترچیف دست از پا خطا نمی‌کند و اگر نسخه‌های قبل را بازی کرده‌ باشید، واقعاً حس نوستالژی و در عین حال رشد مستر چیف به باتجربه‌ترین سرباز کهکشان را حس خواهید کرد.

قسمت‌هایی که او با جسم اسپارتان‌های کشته شده روبرو می‌شود، بازی به خوبی حس غم و افتخار مستر چیف را از زیر کلاه او، فقط با حرکات دست و بدنش به بازیکن نشان می‌دهد.

البته جدای از کارکتر اصلی، 3 کارکتر مهم دیگر هم در بازی هستند که شخصیت پردازی آن‌ها به خوبی انجام شده. AI جدید که در بازی با عنوان Weapon به آن خطاب می‌شود، با رفتاری شاد، پرحرف، ساده لوح، بی‌تجربه و خوش‌بین دقیقاً با تمام نقاط شخصیتی مسترچیف در تضاد است و دیالوگ‌های او به قدری کامل و خوب نوشته شده‌اند که ناخواسته عاشق او می‌شوید.

شخصیت بعدی خلبان ECHO 216 است، یک سرباز عادی که از این جنگ بزرگ دچار ضربه روحی زیادی شده. او جنبه‌ی آسیب پذیر انسانیت است که تمامی تصمیمات خطرناک مسترچیف اسطوره‌ای را زیر سوال می‌برد و تا حدودی، حقم دارد.

و البته شخصیت منفی ماجرا، اشاروم، که مدام در مراحل مختلف شما را با کلمات خود و فرستادن سربازانش به چالش می‌کشد. من اول فکر می‌کردم او یکی دیگر از شخصیت‌های منفی کارتونی است که مدام درون گوش شما می‌خواند که «نمی‌توانی مرا شکست دهی» و جملات امثال این‌، اما بدون اینکه چیزی را اسپویل کنم، می‌توانم بگویم که با گذشت زمان متوجه شدم که شخصیت او پیچیده‌تر از چیزی است که بنظر می‌آید.

به طور خلاصه، روی شخصیت پردازی‌ها و دیالوگ‌‌های بازی به خوبی کار شده و پیشنهاد می‌کنم که خودتان طریقه ارتباط این کارکترها و رشدشان درون بازی را به چشمان خودتان ببینید.

20 سال تکامل گیم پلی

گیم پلی Halo Infinite دقیقاً همان چیزی است که در نسخه‌های دیگر Halo دیده‌اید، اما با این تفاوت که در همه‌ی زمینه‌ها بهبود چشمگیر داشته به طوری که تقریباً بی‌نقص به نظر می‌رسد.

تیراندازی یا همان شوتینگ بازی در یک کلام فوق العاده است! فقط تیر زدن و سپس شنیدن افکت کیل گرفتن یکی از لذت بخش ترین صداهایی است که از آن خسته نمی‌شوید.

یکی از مشکلاتی که بازی‌های قبلی Halo داشتند نبود توازن یا بالانس اسلحه‌ها بود. برای مثال در Halo CE، رایفل در اواخر بازی بخاطر قدرت ضعیفش کاملاً بلااستفاده می‌شد، یا در 2 و 3 برخی از اسلحه‌‌های دوتایی آنقدر تیر داشتند و قوی بودنند که نیازی به استفاده از بقیه سلاح‌ها نبود. اما در ‌Halo Infinite همه سلاح‌های عالی و هدف‌دار هستند.

تنوع سلاح‌ها عالی است و از میان آن‌ها شاید 2-3 موردشان کاربرد چندانی نداشتند اما بقیه آن‌ها همگی با هر تیر حس خیلی خوبی را منتقل می‌کردند. البته بازی اسلحه‌های خیلی قوی دارد اما همه‌ی آن‌ها با تیر کم یا زمان ریلود زیاد یا دقت پایین‌شان کاملاً بالانس شده‌اند.

هوش مصنوعی دشمنان بازی‌ هم همانند گذشته خیلی سطح بالا است، حتی می‌توان گفت در Halo Infinite حتی بهتر از قبل است. اما یک ویژگی که باعث می‌شود بیشتر از قبل هوش بالای بازی به چشم بیاید، گفتگوهای متنوع و پویای دشمنان است که با توجه به کارهایی که وسط جنگ می‌کنید، دشمنان به هم‌تیمیان خود گزارش می‌دهند و یا اگر قایم شوید برای شما رجز خوانی می‌کنن. در این میان Gruntها (کوچک‌ترین و ضعیف‌ترین نوع دشمن) بهترین و خنده‌دارترین دیالوگ‌ها را دارند.

هر نوع از دشمنان سبک جنگ خودشان را دارند. برای مثال Gruntهای ضعیف و بزدل، گروهی به شما حمله می‌کنند و اگر همراهان آن‌‌ها را بکشید یا خیلی بهشان نزدیک شوید به سرعت فرار یا از شما عذر خواهی می‌کنند و سپس مواقعی که حواستان نیست از پشت به شما شلیک می‌کنند.

بقیه دشمنان هم بسته به قدرت و اندازه‌یشان رفتارهای بخصوص خودشان را دارند. وقتی که شیلدشان را خراب می‌کنید پناه می‌گیرند تا دوباره شیلدشان شارژ شود. وقتی پشت یک تیرباری میرید، دشمنان به سرعت از زاویه دیده شما خارج می‌شوند و تا زمانی که از پشت تیربار پایین نیایید خودشان را نشان نمی‌دهند؛ و البته ده‌ها حالت دیگر که بهتر است خودتان به آن‌ها پی ببرید.

اما با این وجود Jackalها هنوز هم مزاحم‌ترین موجودات بازی هستند، چه شیلد دارشان که تمام مدت پشت سپر انرژی خود قایم می‌شوند و چه نوع اسنایپر آن‌ها که با توجه به اغلب باز بودن محیط جنگ‌ها در این بازی، احتمال اینکه از آن سوی میدان شما را با دقت بالا اسنایپ کنند خیلی زیاد است.

در Halo 4 و 5 یکی از نقاط قوت سری، یعنی موسیقی شاهکارش، از دست رفته بود و همراه آن یک قسمتی از Halo گم شده بود. اما با خوشحالی می‌توانم بگویم که در Halo Infinite موسیقی دقیقاً همان شاهکاری است که در بازی‌های قبلی شنیده‌اید. آهنگ‌هایی که حس امید و افتخار را درونتان زنده کرده و ضربان قلبتان را از شوق و هیجان زیاد بالا می‌برند.

و البته می‌رسیم به بهترین مکانیک جدید بازی، قلاب یا Grappling Hook مستر چیف! این مکانیک به قدری روی گیم پلی بازی موثر واقع شده که اکنون به خوبی جای خالی نبودش را در بازی‌های شوتر اول شخص دیگر می‌توانم حس کنم. فیزیک و کاربرد عالی قلاب به شما کمک می‌کند تا از مخمصه‌ها به سرعت خارج شوید، حرکت‌های خیلی باحال انجام دهید، اسلحه‌های روی زمین یا بشکه‌های انفجاری را به سمت خود بکشید، به سمت دشمنان بروید، به وسایل نقلیه دشمنان وصل شوید و آنرا بدزدید، ناگهان از پشت دشمنان در بیایید و خیلی کارهای جالب دیگر.

همچنین در این بازی سیستم آپگرید معرفی شده و شما می‌توانید با Spartan Core که در اطراف جهان بازی پیدا می‌شود تجهیزات و شیلد خود را ارتقا دهید. که اگرچه خیلی پیچیده نیست، اما قابلیت جدید جالبی است که بازیکن را به کاوش جهان بازی ترغیب می‌کند.

جهان باز Halo Infinite

از همان زمانی که اعلام شد Halo Infinite قرار است جهان باز باشد، هیچ کس انتظار زیادی از ویژگی جهان باز آن نداشت، اما با این حال هنوز هم جهان Halo Infinite خالی و بی‌هدف به نظر می‌رسد. حتی مرحله‌های داستانی بازی هم به جز یکی از آن‌ها کاملاً از قسمت جهان باز آن جدا هستند به طوری که ممکن است چندین مرحله را پشت سر هم بروید بدون آن که بازی شما را میان آن‌ها دوباره وارد جهان باز کند. این سوالی را ایجاد می‌کند که آیا Halo Infinite در ابتدا قرار بود فرمول خطی بازی‌های قبلی را دنبال کند و میان توسعه ایده جهان باز مطرح شد؟

البته درون جهان کوچک بازی هم چیزهای چندان خاصی برای تجربه وجود ندارد، بجز FOBهایی که می‌توانید تسخیر کرده و به عنوان مقر خود برای انتخاب وسایل نقلیه و دریافت سلاح‌های UNSC استفاده کنید، نابود کردن مقرهای Banished و نجات دادن سربازان اسیر که همه‌ی این‌ها بعد از 3-2 بار انجام دادنشان، تکراری می‌شوند.

جدا از تکراری بودن محیط‌های جهان باز و فعالیت‌های درون آن‌، جا دارد که جزئیات ریز میان مسیر دنیای حلقه زتا را هم مطرح کنم. درون این دنیا، کمپ‌های UNSC متعددی در گوشه و کنار می‌بینید که علاوه بر سلاح جدید نشان می‌دهند زمانی سربازان به اینجا پناه آورده بودند یا لاشه‌های هواپیماهایی که براثر اصابت لسحه‌های هوایی سقوط کرده‌اند. در چنین مکان‌هایی معمولاً رادیوهایی نیز پیدا می‌شود که با گوش دادن به آن‌ها با اصل ماجرا بیشتر آشنا می‌شوید.

در کل می‌توان گفت تنها کاربرد جهان باز Halo Infinite، کاوش در یکی از حلقه‌های زیبای کهکشان و گهگاهی لذت بردن از گیم پلی خوب بازی پس از اتمام بخش داستانی است. در امیدوارانه‌ترین حالت، این جهان باز، راه را برای محتوای بیشتر از طریق DLC یا اکسپنشن در آینده باز می‌کند و از طریق آن توسعه دهندگان به راحتی و با دستان بازتری می‌توانند به بازی مراحل و فعالیت‌های بیشتری اضافه کنند.

نتیجه‌گیری

Halo Infinite دقیقاً همان چیزی است که طرفداران سری سال‌ها بود انظارش را داشتند و یک تحولی جدید در باز‌ی‌های شوتر اول شخص محسوب می‌شود. گیم پلی عالی و داستان کاملاً احساسی و پرهیجان Infinite به همراه موسیقی متن شاهکارش، آنرا به یکی از بهترین بازی‌های فرنچایز و سبکش تبدیل کرده است.
اگرچه جهان باز خالی آن ارزش چندانی به تجربه‌ی بازی اضافه نمی‌کند، اما خوشبختانه با قابلیت Fast Travel، باعث می‌شود که حداقل آسیب به سرعت روایت داستان وارد شود. امیدوارم در کنار قابلیت Co-op که قرار است تا چند ماه دیگر در یک آپدیت رایگان عرضه شود، 343 Industries در آینده با محتوای بیشتر نقاط خالی جهان Halo را کمی پر کند.