بازی Life is Strange Remastered Collection، همانطور که از نامش پیداست، نسخه ریمستر شدهی 2 بازی موفق داستان محور در سبک اپیزودیک مشابه بازیهای Telltale هستند که بازی اول آن توسط استودیوی فرانسوی Dontnod Entertainment توسعه یافت و در سال 2015 توسط Square Enix عرضه شد. حال این بازی و بازی اسپین آف 2017 آن، Before the Storm توسط استودیوی Deck Nine، در سال 2022 ریمستر شدهاند.
این بازیها حتی در زمان خودشان هم بهترین جلوههای گرافیکی یا انیمیشن را نداشتند، اما با این حال، از جایی که تمرکز اصلی این نوع بازیها بر روی روند داستان و شخصیت پردازی است، گرافیک نه چندان پیشرفتهی آنها به تجربه نهایی آسیبی وارد نمیکرد. در عوض آرت استایلی زیبا، شخصیتهای جذاب، و داستان درگیر کننده آنها بودند که طرفداران این فرنچایز را مجذوب خود کردند.
بنابراین، خیلی هیجان انگیز بود وقتی فهمیدیم که قرار است بالاخره پس از گذشت 7 سال از عرضه بازی اول، بازیها ریمستر شوند و اکنون میتوانیم این بازیها را با ظاهری بهروزتر و انیمیشنی روانتر تجربه کنیم. بخصوص بازی Before the Storm که بخاطر استفاده از انجین نسبتاً ضعیفتر Unity، از جلوههای گرافیکی حتی محدودتری در مقایسه با بازی اصلی استفاده میکرد. (البته به جز فیزیک موی بهتر و استفاده بهتر از Volumetric Lighting در برخی صحنهها).
حال برای اینکه این مقدمه از اینی که هست طولانیتر نشود، برویم سر اصل مطلب تا ببینیم که ریمستر این مجموعه در بهبود این بازیها چگونه عمل کرده است.
ریمستری که نیاز به یک نسخه ریمستر شده دارد!
واضح است که باید اول از همه با بازی اول Life is Strange شروع کنیم؛ "مکس کافیلد" (Max Caulfield) دانشجوی هنر عکاسی ناگهان در کلاس خود خواب طوفانی بزرگ را میبیند که دارد شهر را میبلعد و پس از آن کابوس متوجه میشود که او اکنون میتواند زمان را برگردنداند. او به کمک این قدرتش رفیق کودکی خود، "کلویی پرایس" (Chloe Price)، را از مرگ نجات داده و سپس به او کمک میکند تا یکی از دوستانش که به طرز عجیبی گمشده است را پیدا کند. این یک ماجراجویی پر پیچ و تاب است که با وجود گذشت 7 سال از عرضهاش، هنوز هم جذابیت خود را از دست نداده است.
و اما اینکه ریمستر چگونه عمل کرده است. اگر بخواهم در یک جمله خلاصه کنم، ریمستر این بازی به قدری بد انجام شده که نسخه اصلی بازی از ریمسترش بهتر به نظر میرسد!
وقتی بازی را باز میکنید، اولین چیزی که پلیرهای بازی اصلی متوجه آن میشوند این است که پس زمینه منو (که نگاهی بالا از شهر است) بسیار تیرهتر بنظر میرسد. اما این مشکل فقط در منوی بازی نیست، بلکه داخل بازی هم تقریباً تمام محیطها به طرز عجیبی تیرهتر از چیزی که میباید بنظر میرسند و این تیرگی دقیقاً برخلاف سبک هنری بازی اصلی است که محیطی خوش رنگ و زیبا داشت.
حال اگر تمام بازی تیره بود میشد با تنظیم روشنایی صفحه مشکل را برطرف کرد اما این تیرگی در درجههای متنوعی است. برخی مکانها بسیار تاریکتر از چیزی هستند که در بازی اصلی بودند، برخی دیگر فقط کمی تاریکترند و برخی روشنایی مناسبی دارند. علاوه بر آن، کرکتر اصلی خیلی مشکل تیرگی ندارد؛ پس وقتی برای روشن کردن محیط Gamma را در تنظیمات بازی زیاد میکنید، کرکتر اصلی در مقایسه با محیط اطرافش خیلی سفید میشود.
در کنار آن، افکت تاریکی و استفاده بیش از حد و ضعیف از Chromatic Aberration در گوشههای تصویر بر این مشکل میافزایند. بازی اصلی هم از این افکتها استفاده میکرد اما به مقدار بسیار کم به گونهای که جلوهای سینماتیکتری را ارائه دهد، نه اینکه دید شما را محدود و زشتتر کند.
اما حالا میرسیم به بزرگترین مشکل این ریسمتر و آن تار بودن مضحکانه بازی، بخصوص در فواصل دور است. واقعاً نمیتوانم باور کنم که چگونه بازی اصلی که بر روی PS3 عرضه شد، تصویر تمیزتری نسبت به ریمسترش دارد. یک دلیلش ممکن است نبود قابلیت روشن کردن MSAA در ریمستر باشد (چیزی که بازی اصلی در سال 2015 داشت)، اما در عوض اکنون شما فقط میتوانید FXAA را تنظیم کنید که روشن کردنش باعث تار شدن بیشتر صفحه میشود و خاموش کردنش محیطی پر از لبههای پیکسلی و تیز ارائه میدهد. اولین تجربه من هنگام مشاهده میزان زیاد بلور و تاری باعث شد که من یک لحظه شک کنم که آیا واقعاً نسخه ریمستر را باز کردهام یا خیر.
انیمیشنهای جدیدی هم که توسعه دهندگان وعدهاش را داده بودند، فقط در معدود کاسینهای مهم بازی پیدا میشوند و تنها بهبودش در زمینه انیمیشن، وجود حرکت دقیق لبها هنگام صحبت است. اما افکتهای نورپردازی بازی مانند Volumetric Lighting، Screen Space Reflection و Dynamic Shadows به میزان مناسبی باعث بهبود جلوههای بازی شدهاند. با این حال، افکت آینه بازی هنوز هم بسیار تار و بی کیفیت است.
برخی از تکسچرها هم وضوحشان افزایش یافته است که اگرچه به قدری نیست که از کیفیتش حیرت زده شوید اما بهبود خوبی نسبت به بازی اصلی هستند. اگر دقت کنید در جمله قبلی گفتم "برخی از تکسچرها" چون بسیاری از تکسچرهای محیط هنوز همان کیفیت پایین خود را دارند (حتی برخی بنابر دلایلی پایینتر به نظر میرسند) و اکنون با وجود تکسچرهای جدید، کیفیت پایین آنها بیش از قبل قابل مشاهده است.
اما بزرگترین تغییری که بسیار نظر من را به خود جلب کرد بهبود موی کرکترهای این بازی بود. در بازی اصلی، موها، بخصوص موی مکس، چیزی بیشتر شبیه به یک مقوا بود تا مو، اما در این بازی موی مکس و سایر کرکترها تکسچر بسیار بهتر و فیزیک اهرچند ساده ولی طبیعیتری نسبت به بازی اصلی دارند.
حال اگر از موضوع فنی ماجرا بگذریم، من انتظار داشتم که یکسری چیزهای جدید بهLife is Strange در این ریمستر اضافه کنند. مانند مینی گیمهای سادهای که در True Colors دیدیم یا حتی قابلیت تعویض لباس که در نسخه موبایل بازی قابل دسترس بود (واقعاً شرم آور است که حتی این کار را هم نکردند).
همچنین، من انتظار داشتم که برخی از صدا گذاریها هم تغییر کنند. Life is Strange با بودجهی بسیار کمی شروع به کار کرد و در آن شرایط منطقی بود که از یک صدا پیشه برای چندین شخصیت فرعی استفاده کنند. این فرصت خوبی برای حل این ایراد بود اما با توجه به سایر مشکلات این ریمستر، بنظر میرسد انتظارات من برای ریمستر خیلی زیاد بودند.
نسخه کمی بهبود یافتهی Before the Storm
عنوان Life is Strange: Before the Storm، داستان 3 سال پیش از بازی اول را روایت میکند که در آن شما کنترل دوست صمیمی مکس، کلویی، را بر عهده دارید و ماجرای آشنایی او با دختر گمشده در بازی اول، "ریچل آمبر" (Rachel Amber) را دنبال میکنید. اگرچه این بازی اسپین آف به قدری از لحاظ داستانی و گیم پلی قوی نبود که بر روی پای خود بایستد، اما به عنوان بهانهای برای بیشتر آشنا شدن با گذشته کلویی دوست داشتنی، به خوبی عمل کرد و در طول داستانش پیچ و تابهای نسبتاً خوبی را ارائه داد.
همانطور که گفته شد، این بازی بخاطر استفاده از انجین Unity، ضعفهای گرافیکی زیادی داشت اما در این ریمستر، به لطف تکنیکهای Lighting و Dynamic Shadows بهتر، خیلی خوش رنگتر بنظر میرسد و همچنین با اینکه این بازی هم فقط قابلیت تنظیم FXAA دارد، هیچ تاری یا بلوری چه در فاصله دور یا نزدیک ندارد. اما بازتاب آینه در این بازی هم مانند ریمستر بازی اول ضعیف است.
علاوه بر افکتها، بسیاری از تکسچرهای این ریمستر هم بسیار بهبود یافتهاند اما با این حال این بهبود در تکسچر شامل تمام مدلهای درون بازی نمیشود. فیزیک موی این بازی برخلاف ریمستر بازی اول در برخی شرایط عجیب میشود. ریمستر بازی مشکل Screen Tearing (پارگی صفحه) وحشتناکی دارد و همچنین متوجه شدم که در برخی کات سینها شانههای کلویی به شکل غیر طبیعی پایین هستند. انیمیشن صورتها هم همانند ریمستر اول هستند که اکنون با اندکی تغییر لبها دقیق حرکت میکنند.
اما بزرگترین تغییر این ریمستر، بهبود صورت کرکترهای فرعی بازی است. مهمتر از همه کرکتر ریچل، که محبوبترین و زیباترین دختر دانشگاه بود، اکنون دیگر صورتی شبیه به یک سیب زمینی ندارد و موی "دیوید" (David)، پدرخواندۀ کلویی، دیگر جزوی از صورتش نیست.(در بازی اصلی واقعاً افتضاح بود!)
نسخه ریمستر این بازی، همانطور که انتظار میرود، با DLC لباسها و یک اپیزود اضافی که ماجرای آخرین روزی که مکس و کلویی در دوران کودکی باهم گذراندند را روایت میکند، همراه است.
نتیجه گیری
بازی Life is strange: Remastered Collection در زمینه محتوا هیچ چیز جدیدی برای ارائه ندارد و در خصوص بازی اول تجربهی بسیار ضعیفتری را ارائه میدهد. اینها بازیهای بسیار زیبایی هستند که من هرگز آنها را فراموش نخوام کرد اما وقتی که نسخه بهتر این بازیها، با قیمت بسیار پایینتر بر روی نسل 8 و 9 (با قابلیت بکوارد) قابل دسترس هستند، دلیل چندان زیادی برای خرید یا حتی تجربه ریمسترها نمیبینم.
حداقل میتوان گفت که ریمستر این بازیها قابل انجام هستند و اگر فکر میکنید لب زدن دقیق کلمات، حالت موی جدید Life is Strange و نورپردازی بهتر Before the Storm دلیل کافی برای اضافه خرج کردن را توجیه میکند، پس این مجموعه به شما پیشنهاد میشود.
در نهایت تنها چیزی که میتوانم بگویم، این است که با بازی متوسط Life is Strange: True Colors و این ریمستر بسیار ضعیف، من آینده بازیهای استودیویDeck Nine و فرنچایز Life is Strange خیلی روشن و جذاب نمیبینم.
نکات مثبت:
جلوههای گرافیکی جدید و بهبود برخی کرکترها
تصحیح لبهای کرکترها هنگام صحبت و برخی فیشال انیمیشنها
نکات منفی:
تاریک و تار بودن محیط در بازی اول
نبود هیچ محتوای جدیدی
کاهش یافتن برخی افکتها/تکسچرها نسبت به بازی اصلی
بهم ریختن فرم بدن کرکترها در برخی مواقع
نمره نهایی: 5
برای ارسال دیدگاه ابتدا باید وارد شوید.