عنوان Back 4 Blood، یک بازی شوتر اول شخص زامبی محور با تمرکز ویژه برروی بخش co-op است که شما در آن باید با همکاری هم‌تیمیان خود برای زنده ماندن تلاش کنید. این بازی توسط توسعه دهنده‌ی بازی شاهکار Left 4 Dead، یعنی استودیوی Turtle Rock پس از سال‌ها انتظار ساخته شده است. حال بیایید ببینیم که آیا Back 4 Blood توانسته جای نسخه سوم و پر انتظار Left 4 Dead را در قلب طرفداران این سبک بازی بگیرد یا خیر.
تجربه‌ای پر هرج و مرج
اگر یکی از از بازی‌های Left 4 Dead را بازی کرده باشید، با سبک بازی Back 4 Blood هم آشنا خواهید بود. شما با 3 یار دیگر خود باید از یک Safe House به Safe house دیگری بروید تا اینکه در نهایت هدف آن مراحل را به پایان برسانید. برای رسیدن به این هدف هم شما باید از گله‌های زامبی‌ها و موجودات خوف‌ناک دیگر با کمک یاران خود عبور کنید.
گیم پلی Back 4 Blood بطور خلاصه، به گونه‌ای است که هرچیزی را که دیدید باید تیر بزنید و خوشبختانه اسلحه‌های بازی حس قدرت و ضربه‌ی بسیار خوبی را منتقل می‌کنند و بازی تنوع زیادی در زمینه سلاح‌ها و لوازمی که به آنها وصل میشود ارائه می‌دهد. استفاده از سلاح‌های از نزدیک هم حس خیلی خوبی دارند و در این زمینه واقعاً باید به توسعه دهندگان آفرین گفت.
همچنین در Back 4 Blood کرکترها و پِرک‌های(Perk) متنوع زیادی به عنوان کارت وجود دارند، که اگرچه اکثر آنها فقط نوعی تقویت وضعیت شماست، اما در نهایت یک قابلیت خوب بخصوص برای سطوح سخت بازی محسوب می‌شوند. یک نوع دیگری از این کارت‌ها، Corruption Cards هستند که در Back 4 Blood بعنوان سیستم سختی پویا (Dynamic Difficulty) عمل می‌کنند؛ سیستمی که بازی را متناسب سطح شما به مرور آسان‌تر یا سخت‌تر می‌کند. این کارت‌ها می‌توانند تنوع زیادی به محیط و دشمنان یک مرحله‌ی تکراری اضافه کنند.
زامبی‌های Back 4 Blood یا همان Riddens، از زمین و زمان بر سر شما می‌ریزند. تنوع مدل درون بازی Riddenها قابل تقدیر است، اما استایل کارتونی آنها کمی تو ذوق می‌زند. در این بین یکسری موجودات خاص دیگری نیز که هرکدام قابلیت‌های خودشان را دارند نیز به جمع اضافه می‌شوند؛ اما قابلیت‌هایشان و مهم تر از همه طراحی آنها بسیار ساده و شبیه به هم است.
در کل 10 نوع موجودات خاص وجود دارد که از بین آنها 6 تایشان مدل درون بازیشان عین هم است. قابلیت‌هایشان هم آنقد متفاوت نیست که واقعاً نیاز باشد از مدل دیگری استفاده کنند. برای مثال Tallboyها یکی شما را با دستش می‌زند و پرت می‌کند و دیگری شما را با دستش می‌گیرد. خب چرا نمی‌توانست هردو کار را باهم انجام دهد؟ هرچند از آنجایی که طراحی مدل آنها بسیار شبیه هم است برای پلیر فرق آن چنانی نمی‌کند.
این نوع موجودات خاص (بخصوص Tallboy و Reeker) خون خیلی زیادی دارند، یعنی حداقل 2 نفر همزمان باید یه خشاب مسلسل را روی آنها خالی کنند و اگر تیری را خطا نزنید شاید از پا بیافتند. برای مقابله با این مشکل اکثرشان یک نقطه ضعف واضح به رنگ صورتی دارند که اگر به آن قسمت تیر بزنید آسیب بیشتری می‌بینند. این طرز طراحی دشمن چیزی بود که به یاد دارم در سال 2010 یک طراحی قدیمی و نامناسب محسوب می‌شد. باز هم نمی‌دانم چرا چنین تصمیمی برای موجودات "خاص" خود گرفتند.
اما اگر فکر می‌کنید موجودات خاص تیر زیادی می‌خواهند، باید شما را به 3 به باس‌های بازی معرفی کنم: Ogre، Breaker و Hags. این باس‌ها آسیب زیادی وارد می‌کنند و خونشان چندین برابر بقیه است و نقاط ضعف بیشتری نسبت به بقیه دارند. با این حال تنوع چندانی به بازی اضافه نمی‌کنند. فقط باید از فاصله آنقدر تیر بزنید تا بمیرند.
با وجود اینکه شوتینگ بازی و حس اسلحه‌ها در این بازی عالی هستند، اما بعد از چندین ساعت یک سره تیراندازی کردن به صدها زامبی تمام لذت بازی از بین می‌رود و تجربه‌ی بازی به امری بسیار خسته کننده تبدیل میشود.
دنیای نچسب مردگان
داستان بازی طبیعتا در حد آثار شکسپیر نیست؛ اما نسبتا خوب است. مانند سایر بازی‌های این ژانر، یک بیماری میان مردم پخش شده و اکنون شما جزو معدود بازماندگان این اپیدمی هستید که به رهبری یک ژنرال، قصد جنگ با Riddens و نابودی آنها را دارید. همچنین بازی با نمایش وضعیت شهر و سایر مکان‌ها و در یکسری ملاقات‌ها با برخی از بازماندگان دیگر، به خوبی پلیر را با این دنیای تاریک آشنا می‌کند.
در این بازی شما می‌توانید یکی از 8 کرکتر بازی که با لقب "Cleaners" شناخته می‌شوند را انتخاب کنید. وظیفه این Cleaners فقط بقا نیست، آنها وظایف دیگری مانند نجات دادن شهروندان گیر افتاده، امن سازی یک منطقه، دریافت منابع مورد نیاز کمپ و سایر موارد از این دست می‌باشد. آنها یک جور تیم زامبی کش حرفه‌ای هستند که از قدم گذاشتن در این دنیای تاریک و خطرناک ترسی ندارند. به همین خاطر یک حس باحال بودن را به آنها می‌دهد.
اما این باحال بودن کرکترها خیلی طول نمی‌کشد وقتی که یکی از آنها دهانش را باز می‌کند. دیالوگ‌ها و حرف‌هایی که این کرکترها میان هیاهوی زامبی‌ها و تیرباران مسلسل‌ها به زبان می‌آورند، دردناک‌تر و رو اعصاب‌تر از هر Sleeper در این بازی است.
دیالوگ‌های آنها بسیار محدود هستند و در برخی قسمت‌هایی از مرحله یک دیالوگ عذاب‌آوری را تکرار می‌کنند. بازی بنابر دلایلی، در جریانات پرخشونت و بزرگسالانه‌ی خود خیلی سعی می‌کند با گفتگوهای این کرکترها بامزه و خنده‌دار باشد، که من به شخصه واقعاً عاشق این نوع تضادها هستم، اما در نهایت تنها چیزی که نسیب پلیر میشود یکی از بی‌مزه‌ترین جوک‌ها و حوصله سربر‌ترین گفتگوهای صنعت گیمینگ است.
نقص در بخش آفلاین و نبود امکانات کافی برای آنلاین
من عادت دارم اول بازی را بصورت آفلاین و سولو تجربه کنم تا با وضعیت بازی کمی آشنا شوم که وقتی وارد یه بخش آنلاین می‌شوم، از پلیرهای دیگر بخاطر ناآشنایی با بازی حرف نخورم و در Back 4 Blood همین کار را انجام دادم.
اولین چیزی که متوجه شدم این بود که هوش مصنوعی (AI) بازی ضعیف است. زامبی‌ها، بات‌های یار و موجودات خاص همگی به در و دیوار گیر می‌کردند و نمیدونم چرا، ولی متوجه شدم بات‌ها زامبی‌هایی که خیلی بهشان نزدیک هستند را با تاخیر چند ثانیه‌ای می‌زنند و همین باعث میشود که موقع تعمیر کردن مثلاً پنجره از زامبی‌ها ضربه بخورم، درحالی که بات‌ها بقل دستم دارند ماجرا را نگاه می‌کنند.
با وجود این مشکلات، به نظر می‌رسد که سازندگان دوست ندارند که شما بصورت آفلاین بازی کنید، چرا که بابت سولو بازی کردن، هیچ امتیازی برای باز کردن کارت‌ها و کرکترهای بیشتر دریافت نمی‌کنید، که البته برای یک بازی آنلاین خیلی عجیب هم نیست. اما بخش آنلاین مشکلات بیشتری دارد!
اول از همه بگویم که سرورها، با توجه به نوسان پینگ ما ایرانی‌ها، بعنوان یک بازیی که تازه منتشر شده خوب عمل می‌کنند. چراکه بازی‌های آنلاین تازه منتشر شده، معمولاً در چند ماه اول لانچ خود مشکلات اتصال به سرور دارند که خوشبختانه Back 4 Blood در این زمینه مشکلی ندارد.
اما بنابر دلایلی بازی قابلیت Private Queue ندارد، یعنی شما با دوستتان نمی‌توانید دو نفری در یک سرور قفل شده‌ی مخصوص به خودتان بازی کنید و حتی از یک مرحله‌ی بخصوصی شروع کنید. شما فقط می‌توانید یکی از 4 مجموعه مراحل را انتخاب کرده و سپس به یک مرحله‌ای که در آن سرور عمومی درحال اجرا است بروید. با اینکه چنین چیزی در سال 2021 توسط یک استودیوی باسابقه عجیب است، اما احتمال اینکه پلیرهای دیگر سرور لفت دهند و خود به خود سرور پرایوت شود زیاد است. اما حال شما باید باز بات‌های خراب را تحمل کنید.
چندین بار در همین بازی‌های آنلاین، بخاطر اینکه یک بات به نرده گیر کرده بود نتوانستیم مرحله را رد کنیم و از آنجایی که قابلیت کیک کردن پلیر وجود ندارد، در یک مچ دیگر مجبور شدیم یک پلیر AFK را برای 5 الی 10 دقیقه پس از تمام شدن مرحله تحمل کنیم.
خلاصه که هر دو حالت بازی هنوز هم جای کار دارند.
نتیجه گیری
بازی Back 4 Blood با ارائه‌ی اسلحه‌های زیاد و توجه به جزئیات این سلاح‌ها و طریقه‌ی کارکردنشان، امکانات خوبی را برای مبارزه با گله‌ی زامبی‌ها و سایر موجودات دیگر در اختیار پلیر گذاشته، اما با کم کاری و ضعف در سایر موارد گیم پلی از جمله خود دشمنانش(Special Riddens و باس‌ها)، تجربه‌ای نه چندان لذت بخش به پلیر ارائه می‌دهد که پس از تنها چند ساعت به شدت تکراری میشود.
خوشبختانه Back 4 Blood هنوز پتانسیل بالایی برای پیشرفت و بهبود مشکلات بازی خود دارد، اما در حال حاضر یک نسخه‌ی خیلی ضعیف‌تر در مقایسه با نسخه‌ی مشابه و کلاسیک خود محسوب میشود.
برای ارسال دیدگاه ابتدا باید وارد شوید.