برخی از مجموعه بازی‌های فعلی دنیای ویدیوگیم، تنها یک سری بازی معمولی نیستند، بلکه بخش‌هایی از تاریخ این صنعت را درون خود جای داده‌اند. مثال بازر این قضیه سری بازی به شدت محبوب Final Fantasy است که تاکنون نسخه‌های زیادی از آن در نسل‌ها و پلتفرم‌های مختلف عرضه شده است. در این مقاله قرار است به جدیدترین عنوان عرضه شده از این سری بازی بپردازیم و لایه‌های عمیق‌تری از آن را جستجو کنیم، آیا جدیدترین ساخته استودیو Team Ninja واقعا یک Final Fantasy است یا تنها اسم آن را در کنار خود می‌بیند؟ برای بررسی این موضوع با اگزوگیم همراه باشید.
سری بازی به شدت پرطرفدار فاینال فانتزی امسال 35 ساله می‌شود و شرکت Square Enix مجموعه‌ای از برنامه‌های مختلف را برای جشن تولد این سری بازی آماده کرده است. بزرگ‌ترین و واضح‌ترین بخش جشن تا کنون، عرضه عنوان Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin است، یک اسپین‌آف جدید که در آن واحد هم می‌توان آن را قدمی رو به جلو برای مجموعه در نظر گرفت و هم قدمی رو به عقب است.
البته بسیاری از چیزهایی که در این سالگرد بزرگ‌ترین سر و صدا را به همراه خواهد داشت، احتمالاً چیزهایی است که هنوز رسماً در مورد آن‌ها نمی‌دانیم و این بازی قرار نیست گل سر سبد آن‌ها باشد. ما هنوز اعلام رسمی در مورد قسمت بعدی Final Fantasy 7 Remake یا نسخه‌های کنسولی از بازی Final Fantasy 1-6 Pixel Remaster نداریم. این‌ها مواردی هستند که به زودی باید خبری از آن‌ها منتشر شود. اما مهم‌ترین خبر این روزها برای طرفداران می‌تواند اعلام تاریخ انتشار بازی Final Fantasy 16 باشد که باید گفت ما همچنین تاریخ انتشار Final Fantasy 16 را نداریم، که احتمالاً در « Anniversary Window» قرار خواهد گرفت، حتی اگر امسال کاملاً منتشر نشود.
اما تا کنون، سه ماه بعد و با نزدیک‌تر شدن به جشن تولد دسامبر FF، ما دو جشن کلیدی داریم. بازگشت Chocobo Racing یکی به شکل Chocobo GP که انحصاری کنسول Nintendo Switch است و دیگری نیز عنوان Stranger of Paradise، که حاصل همکاری جدید استودیو Team Ninja ازTecmo Koei و برخی از مهم‌ترین توسعه دهندگان خود شرکت Square Enix است.
عنوان Stranger of Paradise در اصل دو چیز است. اول از همه، این تلاشی است برای پیوند گیم‌پلی به سبک عناوین محبوب میازاکی و Soulsborne به استعاره‌ها و جهان‌بینی دنیای بی انتهای Final Fantasy . استودیو Team Ninja همچنین سری بازی‌های محبوب Nioh را توسعه داده است، که بدون هیچ تردیدی و مسلماً موفق‌ترین عناوین Soulsborne هستند که خارج از استودیو From Software توسعه یافته‌اند، و شما قطعاً می‌توانید پیوند بین Nioh و FF Origin را ببینید که منطقی نیز هست. شاید مهم‌ترین ایراد بازی نیز همین باشد که استودیو سازنده به جای خلق اثری جدید با مکانیزم‌های جدید که بر گرفته از دنیای و سری بازی فاینال فانتزی باشد، سعی کرده تا یک بازی Soulsborne درون جهان این سری قرار دهد. تلاشی که شاید واقعا نیازی به آن نبود!
دومین عنصر هویت Stranger of Paradise شاید برای طرفداران جالب‌تر باشد. همانطور که از نامش پیداست، به نوعی داستانی برای اولین فاینال فانتزی است. تریلرها برخی از شخصیت‌ها و مکان‌های آشنا را از اولین FF به تصویر می‌کشند و نام بازی نیز این مورد را کاملاً مشخص می‌کند. به هر حال لقب بازی آن "Final Fantasy Origin" است. اینجا هیچ اسپویلری وجود ندارد، اما کافی است بگوییم که بازی از نظر آنچه که سعی دارد با داستان خود انجام دهد، مطابق با نام خود عمل می‌کند.
در واقع شاید بدترین ایراد بازی همین دومین عنصر آن باشد. در واقع، من فکر می‌کنم ارتباط این بازی با دیگر داستان‌ها و جهان‌های FF بدترین عنصر آن است. جایی که مشخصا اعضای استودیو Team Ninja کمتر از آنچه که باید و شاید به آن توجه کرده‌اند.
از نظر جشن سی و پنجمین سالگرد، Stranger of Paradise دو چیز را به روی میز می‌آورد. اول، اتصال آن به FF1 است، جایی که در همان جهان تنظیم شده است و مکان‌هایی با نام‌های مشابه را نشان می‌دهد. دلیل دوم این است که مکان‌ها فقط نام‌های یکسانی دارند: هر مکان FF1 با مرحله‌ای از بازی Final Fantasy دیگر جفت شده است، با رونمایی‌های افسانه‌ای که توضیح می‌دهند این مکان‌ها «بر اساس» مناطقی از ابعاد دیگر ساخته شده‌اند. به عنوان مثال، هنگامی که از یک جنگل بیش از حد وسیع و بلند بازدید می‌کنید، صفحه بارگیری مستقیماً متوجه می‌شود که این جنگل شبیه مکانی از "بعد 9" است. وقتی وارد سطح می‌شوید، موسیقی آن شبیه سیاه چال جنگل شیطانی Final Fantasy 9 است و شباهت زیادی به آن دارد. این دلیلی است که طرفداران این سری دوست دارند، جهان در ظاهر جدای هر نسخه در باطن به دیگر نسخه‌ها مرتبط است چون هر عنوان یک نسخه از سری بازی فاینال فانتزی است.
هر بار که Stranger of Paradise این کار را انجام می‌دهد، این چیزها برای حدود ده ثانیه جالب است که یعنی معمولاً تا زمانی جالب است که برای اولین بار آهنگ موسیقی نمادین منطقه را می‌شنوید. اما حقیقت این است که این یک ترفند ارزان است که هیچ اهمیت واقعی برای خود بازی ندارد. پس از 10 ثانیه هیجان زده شدن، نقاط ضعف بازی بر سر گیمر خراب می‌شود!
جایی که سرنخ‌های بعضا خلاقانه بازی سعی کرده‌اند اهمیت پیدا کنند، گره زدن این داستان به اولین فاینال فانتزی است، که یک بازی با طرح ساده‌ای از دوران NES است که یک سفر هوشمندانه در زمان و چرخش مرتبط با زمان دارد که به نوبه خود، مقدار مناسبی از عرض جغرافیایی را برای "درج"های آزمایشی در بطن خود باز می‌کند. این موضوع در یکی از سالگرد‌های قبلی نیز انجام شده است: بازی بیستمین سالگرد Dissidia Final Fantasy (و دنباله آن در سال 2011). اما، صادقانه بگویم، فکر نمی‌کنم که برای این سالگرد هم مناسب بوده باشد. چیزی که به عنوان رویدادی برای هواداران شروع می‌شود، جای خود را به یک تحویل ناراضی می‌دهد، جایی که کسانی که FF1 را نمی‌شناسند و به تجربه آن نپرداخته‌اند، نمی‌دانند که چه چیزی دارند به چه چیزی ارجاع داده می‌شود، و کسانی که انجام می‌دهند احساس می‌کنند آنچه ارائه شده اغلب واقعاً مناسب نیست. در کل که شرایط برای هر دو گروه به معنای واقعی کلمه بد است.
آنچه من واقعاً می‌گویم این است که از این نظر Stranger of Paradise نه تنها احساس می‌کند بهترین دنیا نیست، بلکه به موارد خوب سری حتی نزدیک هم نمی‌شود. این یک جشن سالگرد مؤثر و نه یک پیش درآمد قوی برای FF1 است. این RPG مکانیزم‌هایی پویا، سرگرم‌کننده و عمیق دارد، اما من به نوعی آرزو می‌کردم که چه بهتر بود اگرتوسعه دهنده بازی دنیای FF خود را برای تجربه در آن ایجاد می‌کرد. داستان آن، که به طرز عجیبی احمقانه است، عملاً به دلیل نیاز به پایبندی به FF1 دچار مشکل شده است. به این معنی که شاید اگر Team Ninja داستان فاینال فانتزی خود را در یک جهان منحصر به فرد و مستقل از سایز عناوین سری با شخصیت‌های جدید و شرایط متفاوت تولید می‌کرد، اکنون شاهد شرایطی متفاوت از قبل می‌بودیم. بسیاری از بهترین عناوین FF اسپین آف‌هایی هستند که موفقیت خود را در دنیاهای کاملاً جدیدی مانند Final Fantasy Tactics و Crystal Chronicles که بدنام اما واقعا دوست داشتنی بودند، پیدا کرده‌اند. ای کاش این بازی نیز در روند توسعه و ساخت خود همین مسیر را پیش می‌گرفت.
من یک جشن فاینال فانتزی می‌خواهم که همان حسی را به من بدهد که اولین Hyrule Warriors به طرفداران سری بازی Zelda در من داد. آن بازی نسخه جدیدی از دنیایی آشنا را ایجاد کرد، سپس مکان‌ها و شخصیت‌های بازی‌های کلاسیک را در یک هیاهوی واقعا مضحک، عجیب و غریب و پر از لحظه‌های هیجان‌انگیز و رفرنس‌های کنار هم قرار داد. بدون نیاز به "اتصال" به هر کانون دیگر، این موارد فقط سرگرم کننده بودند. من آن بازی را به طور خاص مطرح می‌کنم، زیرا که آن نیز یک بازی Team Ninja است.
فاینال فانتزی با Dissidia توانست تا حدودی به این سطح مورد نظر نزدیک شود، اما قالب بندی آن به عنوان یک بازی مبارزه‌ای یک به یک برای PSP واقعاً کاری را که می‌توانست انجام دهد و پتانسیل آن را مختل کرد. وقتی Dissidia HD منتشر شد، Square Enix به طور کامل از این موضوع غافل شد و سعی کرد یک esport عجیب و غریب بسازد.
به هر حال، اگر یک داستان Final Fantasy می‌خواهید و علاقه‌ای به بازی‌های سبک Soulsborne با سیستم‌های عمیق ندارید، احتمالاً باید Stranger of Paradise را کنار بگذارید یا منتظر فروش یا قرار گرفتن غیرقابل اجتناب آن در Game Pass باشید. اگر داستان شما را آزار نمی‌دهد و صرفا برای سیستم مبارزه قصد تهیه این بازی را دارید، احتمالاً یک احساس شوکه کننده خواهید داشت. من از سیستم‌های نبرد بازی خوشم آمد، اما همچنان آرزو می‌کنم که مجموعه‌ای از مواردی که صرفا برای سرگرمی هستند اما آرزوی دیرینه طرفداران است برای آن‌ها مهیا شود، حال اینکه قرار است این موضوع به چه زمانی برسد مشخص نیست. شاید در جشن چهل سالگی؟ چه کسی می‌داند!
نظر شما در خصوص این بازی چیست؟ محبوب‌ترین عنوان شما در سری بازی فاینال فانتزی کدام نسخه است؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
برای ارسال دیدگاه ابتدا باید وارد شوید.