بتلفیلد (Battlefield) در زمره‌ی آن عناوین منحصر به فردی قرار می‌گیرد که ارائه‌ی آن فقط از پس استودیو‌ی پرآوازه‌ی دایس (DICE) برمی‌آید. عنوانی که همواره در تحویل دادنِ تجربه‌ای بی‌نظیر از میادین نبرد عظیم و جنگاوری وسیع، زبان‌زد گیمرها بوده است. پس از فراز و نشیب‌های دایس در نسل گذشته با لانچ ناموفق عناوینی مثل Star Wars Battlefront 2 و به اوج رساندن سری بتلفیلد با Battlefield 1، اکنون دایس در نسل نهم با یک بتلفیلد جاه‌طلبانه در آینده‌ای نه‌چندان دور بازگشته است.
عنوان Battlefield 2042 کار مارکتینگ خود را با تریلری بلند‌پروازانه آغاز کرد. همه چیز ما را آماده‌ی نبردهایی گسترده‌تر و متنوع تر از همیشه، آن هم در یک ستینگ مدرن شدیداً جذاب در بستر نسل نهم کرده بود. با این حال، شاید محصول دایس به اندازه‌ی وسعت مپ‌هایش با بتلفیلد ایده‌آلی که انتظار داشتیم فاصله دارد.
به واقع دایس از بعضی جهات میدانسته که Battlefield 2042 به چه چیزی نیاز دارد، اما یا از آن موارد به خوبی و تمام و کمال بهره گرفته نشده است، یا بازی آنقدر غرق در ایجاد موارد جدید و ناکارآمد می‌شود که از اصل خویش فاصله می‌گیرد. یکی از موارد ناامید‌کننده، فقدان بخش داستانی در Battlefield 2042 است. علارغم جهان و فضاسازی جذاب و به کارگیری بازیگران توانمندی همچون مایکل کی. ویلیام برای خلق و پردازش هر چه بهتر شخصیت‌هایی همچون آیریش، اما بتلفیلد ۲۰۴۲ قدمی برای روایت داستان برنمی‌دارد و این هدر رفتِ پتانسیل، شدیداً در ذوق میزند؛ چرا که دایس تقریباً همه چیز را آماده کرده و حال به هر علتی وجود بخش داستانی را پشت گوش انداخته است.
اما خب تصمیمات اشتباه دایس مکرراً در بخش آنلاین که نقطه‌ی عطف Battlefield است نیز ادامه می‌یابد. با توجه به چیزی که دایس برایمان تدارک دیده، این نکته آشکار است که Battlefield 2042 صرفاً تلاش می‌کند پرزرق و برق و اصطلاحاً Fancy باشد. روی کاغذ بله، مپ‌های عظیم و نبردهای ۱۲۸ نفره، اتمسفر مدرن با ناهنجاری‌های جوی فک‌برانداز و بسیاری موارد دیگر که اسمشان قند در دل هواداران بتلفیلد آب می‌کند.
اما خب ثمره‌ی تلاش‌های دایس چندان دلنشین نیست. مپ‌های بازی از هر زمانی بزرگ‌تر شده‌اند و بزرگ‌تر صرفاً به معنی بهتر نیست. بتلفیلد همیشه به اندازه‌ی کافی بزرگ بوده است و عظمت نبرد همواره به اندازه‌ی کافی به چشم آمده که نیازی به گسترش بیشتر مپ‌ها نباشد. چرا که اکنون در بخش‌هایی مثل مود محبوب Conquest باید مسافت‌های طولانی را حرکت کنید تا به آبجکتیو‌ها برسید و گاه آنقدر در حال دویدن هستید که تمرکزتان روی پلیرهای دیگر و بازی کردن از بین می‌رود. بخش‌های زیادی از مپ‌ها خالی و ناکارآمد هستند و حتی زحمتی هم برای استفاده از آن‌ها کشیده نمی‌شود.
قرارگیری آبجکتیو‌ها در مپ اصلا مناسب نیست و استفاده از بیشتر سلاح‌ها و کلاس‌ها را بیهوده می‌کند. یا فواصل انقدر زیاد هستند که مسبب این می‌شوند بازیکنانی که کلاس ریکان در اختیار دارند یا پشت تانک می‌نشینند موفق‌تر باشند، یا شرایط کمپ کردن را به خوبی فراهم می‌آورند. بخش پرتال هم با اینکه می‌تواند جذاب‌ترین بخش بازی باشد اما درگیر مشکلات مچ پیدا کردن است و به سختی می‌توانید وارد بازی‌ای شوید که فقط دو سه نفر در آن حضور دارند. با تمام این احوال، بخش پرتال از آن بخش‌های دلنشین است که محصول نوستالژی عناوین محبوبی مانند Battlefield 3 یا Battlefield 1942 و یا Battlefield Bad Company 2 است و بدون شک از نقاط عطف این عنوان قلمداد می‌شود.
در Battlefield 2042آپشن‌های جدید و کارآمدی مانند شخصی‌سازی سریع به خوبی به روی بازی سوار شده‌اند، اما در خوشبینانه‌ترین حالت هم نمی‌توانیم نکات جدید 2042 را به عنوان یک بتلفیلد بپذیریم. گویی سازندگان آنقدر سردرگم این بوده‌اند که مخاطب چه چیزی می‌خواهد، که پاک همان بتلفیلد همیشگی را نیز فراموش کرده‌اند. بدون هیچ دلیل موجهی دیگر خبری از کلاس‌بندی‌های همیشگی نیست. در واقع شما می‌تواند هرSpecialist را با هر کلاسی، با هر سلاحی مخلوط کنید و این فاجعه‌بار است.
چرا که هر Specialist توانایی و گجت‌های منحصر به خود را دارد، به هیچ عنوان توازنی میان کلاس‌ها و گجت‌ها و توانایی‌ها برقرار نیست. فرضاً می‌توانید آیریش را به همراه کلاس ریکان و سلاح دوربرد انتخاب کنید و از سپر محافظش به زیبایی برای کمپ کردن بهره ببرید. یا مثلا هر اپراتوری با هر کلاسی که هستید، می‌توانید با انتخاب گجت Ammo Crate یا Medical Crate خود را از هر شخصی با کلاس ساپورت یا مدیک بی‌نیاز کنید، چون هیچ گجتی منحصر به یک کلاس خاص نیست. یک مدیک می‌تواند راکت لانچر داشته باشد.
علارغم مواردی که توازن گیم‌پلی بتلفیلد را بر هم می‌زنند، کمیت سلاح‌ها، گجت‌ها و توانایی‌ها نیز کافی نیست. حتی علت وجود Specialistها نیز برایم قابل درک نیست، چرا که از یک طرف بستری برای شخصیت‌پردازی هیچ یک از آن‌ها فراهم نمی‌شود و شما جز چند انسان بدترکیب با دیالوگ‌های لوس چیزی نمی‌بینید.
از طرف دیگر و برعکس همیشه، میدان نبرد احساس وجود بی‌شمار سرباز گمنام و متفاوت را نمی‌دهد، بلکه شما یک شخص خاص را بارها و بارها آن هم در یک بازی 128 نفره می‌بینید. همینطور دست بازیکن برای شخصی‌سازی نیز بسته شده است و هیچ امکانی برای شخصی‌سازی چهره، لباس و شمایل کارکتر خود ندارید.
فقط می‌توانید صبر نمایید تا اسکین‌های معین برای Specialist خود باز کنید که خود ملزم انجام چالش‌هایی واقعا طاقت‌فرسا و حوصله‌سربر هستند و فقط می‌توان چنین برداشت کرد که سازندگان خواسته‌اند سرتان گرم شود و دلتان خوش باشد. برای مثال چرا باید چالش کشتنِ 100 نفر از فاصله‌ی 150 متر برای اسلحه‌ی AK-24 وجود داشته باشد؟ مگر این سلاح دوربرد است؟ یا چرا دریافت Fusion Holo برای یک سلاح اسنایپر باید حتی یک آپشن باشد؟ چرا نباید برای رسیدن به رقم 180 کیل یک پاداش بهتر در نظر گرفته شود؟
موارد بسیاری دست‌خوش تغییرات بی‌دلیل و غیرضروری و یا پسرفت کامل شده‌اند. اسکوربرد بازیکنان حذف شده و فقط می‌توانید رتبه‌بندی اسکوادها را مشاهده کنید. تخریب‌پذیری بازی اصلاً و ابداً آن چیزی نیست که باید یک از نمادهای بتلفیلد باشد. اکثر محیط‌ها غیرقابل تخریب هستند و خبری از آن صحنه‌های فک‌برانداز سقوط آسمان‌خراش و فروریختن صخره نیست.
در بهترین حالت ناهنجاری‌های جوی را داریم که خب ابتدای کار جذبتان می‌کنند. گردبادهای عظیم‌الجثه از جذابیت‌های میادین نبرد در بتلفیلد 2042 هستند که می‌توانند هیجان خوبی در نبرد ایجاد کنند. البته ظاهراً سازندگان دست پری در این زمینه نداشته‌اند و مجبور شده‌اند تا گردباد را در تمام مپ‌های بازی، سوا از شرایط اقلیمی و آب و هوایی پیاده کنند.
به عبارتی انقدر قرار است با گردباد مواجه شوید که خیلی زود جذابیت آن رنگ می‌بازد و عدم تنوع پررنگ‌تر از پیش می‌شود. البته که عدم تنوع از بارزترین نکات Battlefield 2042 است. حال چه بحث سلاح‌ها باشد و چه بحث محیط‌ها. نقشه‌های بازی جدا از آن موضوع بزرگ و نامتوازن بودن، طراحی هنری دلچسبی ندارند و به عبارت دیگر چشم‌نواز نیستند. اکثر محیط‌ها نیز شبیه یکدیگر هستند و نکات منحصربفرد و متمایزکننده میان آن‌ها نادر است.
از نگاه فنی بازی سر تا پا یک اثر پولیش‌نشده است. گرچه گیم‌پلی دچار مشکلات دامن‌گیری نیست، همان روح همیشگی بتلفیلد در آن وجود دارد و تنها مشکل گان‌پلی یکنواخت سلاح‌هاست. اما خب به قدر کافی باگ و مشکلات فنی و افت فریم و فریز کردن‌های ناگهانی قرار است به تجربه‌تان آسیب بزند که بهتر است گیم‌پلی سالم بازی را قدر بدانیم.
نتیجه‌گیری
بازی Battlefield 2042 فقط سعی می‌کند پرزرق و برق جلوه کند و ظاهر بتلفیلد بودن به خود بگیرد. در حالی که آنقدر در مسیر تغییرات و نوآوری‌های بی سر و ته گم می‌شود که همان چیزی که می‌توانست باشد هم نیست. شاید اگر خیلی تصمیمات در قبال Battlefield 2042 گرفته نمی‌شد، حال با یک اثر قابل‌قبول‌تر طرف بودیم، اما در هر صورت بتلفیلد 2042 هرگز عنوانی نیست که در حد و اندازه‌های سری‌ای با آوازه‌ی بتلفیلد ظاهر شود و بتواند در کنار برخی عناوین درخشان این سری بدرخشد.
نکات مثبت
بخش جذاب و نوستالژیک پرتال
گیم‌پلی مطلوب
نکات منفی
فقدان بخش داستانی و هدر رفتِ پتانسیل
مپ‌های بزرگ و ناکارآمد
تعادل نامطلوب Specialistها و تفکیک فاجعه‌بار کلاس‌ها
محیط‌های نه چندان متنوع و استفادهی بیش از حد از مواردی مثل گردباد
چالش‌ها و پاداش‌های غیرمنطقی
پسرفت کامل شخصی‌سازی
مشکلات فنی پرشمار
نمره نهایی
5.5/10
برای ارسال دیدگاه ابتدا باید وارد شوید.