بازی‌های فایتینگ صحنه‌ی مردمی ساده و واقعا پررونق و در حال رشدی داشتند؛ و آخرین اشتباه بزرگ Capcom می‌تواند آن وجهه از جامعه را خراب کند.
از دید من بازی‌های فایتینگ باید در صدر ورزش‌های الکترونیکی و مسابقات eSports قرار بگیرند. اگر بخواهید در کافه‌ای معمولی مسابقات League of Legends یا Call of Duty را برروی صفحه نمایش خود نشان دهید، کسانی که حداقل سواد اولیه‌ی بازی‌های ویدئویی را ندارند هیچ چیزی از آن‌ها نخواهند فهمید. یک پیچیدگی خاص در زاویه دوربین، کارها و اکشن بازی و وسعت آن‌ها وجود دارد که برای همه قابل فهم نیست. اما بازی‌های فایتینگ با سادگی‌ـی که بسیار قدیمی و اولیه است، کاملا وضعیتی برعکس دیگر عناوین دارند.
البته برخی از بازی‌ها، مثل عناوین tag fighters، کمی پیچیده‌تر هستند. اما در مجموع این ژانر در ذات و هسته خود به طوری ساخته شده که تماشای آن تقریبا برای هر کسی ممکن باشد. در ابتدایی‌ترین سطح 2 نفر هستند که تا وقتی یکی از آن‌ها دیگر نتواند ادامه دهد، یکدیگر را کتک می‌زنند. نوار قدرت‌های اضافه و Super ممکن است برای افراد تازه وارد گیج‌کننده باشد اما واضح‌بودن زاویه دوربینِ نگاه از کنار و نوارهای سلامتی شخصیت‌ها، این ژانر را به قابل‌فهم‌ترین و برای گسترش مخاطبین مسابقات رقابتی تبدیل به بهترین کاندید ممکن می‌کند.
من واقعا به این امر اعتقاد دارم. حتی خودم زمانی که به برگزاری مسابقات کوچک در کافه‌های محلی کمک می‌کردم، شاهد بودم که نظر مشتریانِ همیشگیِ کافه به صفحه نمایش جلب می‌شد. آن‌ها شروع به تماشا می‌کردند و پس از مدتی حتی سوال‌هایی که برای‌شان به وجود می‌آمد را هم می‌پرسیدند. من فکر می‌کنم به جز بازی‌های مبتنی بر ورزش‌های دنیای واقعی که در حال حاضر درک فرهنگی پایه‌ای از آن وجود دارد، بازی‌های فایتینگ موقعیت خاص و منحصر به فردی دارند. آن‌ها می‌توانند تبدیل به جریان اصلی و عامل موفقیت ورزش‌های الکترونیکی و رقابت‌های eSports شوند.
این موضوعی است که به نظر می‌رسد شرکت Capcom هم برای سال‌ها به آن اعتقاد داشته است. از زمانی که Street Fighter 4 این سری پرچمدار و محبوب را دوباره بر سر زبان‌ها انداخت، این شرکت جاه‌طلبی‌های بزرگی در دنیای eSports داشته است. همانطور که مسابقات EVO از اتاق‌های جلسات هتل‌ها به سالن‌های برگزاری مراسم و در نهایت خلیج ماندالی رسید، شرکت Capcom هم به صورت متوالی تلاش کرده تا این رقابت‌ها را گسترش داده و مشروعیت بیشتری به آن‌ها ببخشد؛ البته که همیشه نتیجه دلخواه خود را نگرفته و گاهی هم ناموفق بوده است.
آخرین تلاش این شرکت برای استانداردسازی این موضوع باری دیگر سر و صدا به پا کرد و سبب هیاهوی بسیاری شد – و پاسخ نیز آنقدرسریع و قاطع بود که بلافاصله آن‌ها با شعار "بررسی بازخوردهای مردم با تیم بزرگ‌تر و اصلی Capcom"، حرف خود را پس گرفتند. اتفاقی که افتاد نمونه و مثالی عالی از احتمالا بزرگ‌ترین مانعی است که بر سر راه تبدیل‌شدن بازی‌های فایتینگ به یک eSport مناسب قرار دارد.
برخلاف دیگر ژانرهای eSports، بازی‌های فایتینگ قبل از اینکه درگیر پول و بحث‌های مالی و اسپانسری شوند، صحنه‌های مردمی واقعا ساده و پر رونقی داشتند. البته که این ویژگی از بازار دستگاه‌های آرکید نشات گرفته است. مردم در طول سال در تاریخ‌های معینی در مراکز آرکید محلی جمع می‌شدند و مسابقات قهرمانی را به صورت جدی و فزاینده‌ای دنبال می‌کرده‌اند. اما خب تکنولوژی و وضعیت پیشرفت کرد و آرکیدها از دور خارج شدند. شما در نهایت با رقیب‌هایی روبرو می‌شدید که در آن غرور شهری و منطقه‌ای در خط مقدم قرار می‌گرفتند؛ جایی که بهترین بازیکنان آرکیدهای جنوب کالیفرنیا به مصاف رقبای شمالیِ خود رفته و سپس قهرمان آن‌ها به مصاف بهترین‌های نیویورک می‌رفت. این روند در دیگر کشورها هم جریان داشت. فرهنگ نِرد و خوره‌های بازی جوک‌ها و زیر ژانرهای مخصوص خود را داشتند؛ جایی که پسران لاغر مردنی و عینکی در مقابل یکدیگر قرار می‌گرفتند و حتی گاهی اوقات به خاطر اتفاقات داخل بازی با یکدیگر به مشکلاتی جدی برخورده و بحث و جدل می‌کردند.
جامعه بازی‌های فایتینگ اغلب اوقات جوی شبیه به مسابقات WWE دارند – به جز اینکه مسابقات و بسیاری از رقابت‌ها واقعی و از پیش تایین نشده هستند. من هرگز فراموش نخواهم کرد که وقتی یک رقابت به جای قطع‌کردن استریم منجر به پرتاب مشت‌های واقعی به سمت صفحه نمایش شد، گزارشگران با هیجان فریاد زدند که "YO MARVEL" !! و از اینکه مشکل MvC وارد دنیای واقعی شده خوشحال بودند. و نمی‌خواهم به شما دروغ بگویم: من هم از چنین اتفاقاتی به شدت لذت می‌بردم.
با این حال می‌توانید ببینید که چگونگی همه این‌ها با حمایت‌های مالی بزرگ و پول eSports همخوانی ندارد. و در طول نسل پیشین کنسول‌ها، جامعه بازی‌های فایتینگ به شدت تلاش کرده تا وضعیت خود را بهبود بخشیده و مسیر خود را مشخص کند. اما حتی پس از آن، همچنان تنش و بگو مگوها میان شرکت‌هایی نظیر Capcom (که می‌خواهد تمامی ژانر را حرفه‌ای کند) و جامعه ورزش‌های الکترونیکی فایتینگ (که پول و اسپانسری حرفه‌ای را بدون اینکه حس ساده و لذتبخش ماشین‌های آرکید از بین برود، می‌خواهد) ادامه داشته است.
جدیدترین اتفاق در این رابطه چند هفته پیش در قالب توافق‌نامه و مجوز اجتماعی جدید Street Fighter 5 رخ داده است – که اساسا چارچوب قانونی‌ـی است که برگزارکنندگان مسابقات باید برای اجرای رقابت‌های Street Fighter طی کنند. در حالی که این روند برای Street Fighter 5 برقرار بوده، می‌توانیم فرض کنیم این سیاست رویکردی است که Capcom قصد دارد برای دیگر بازی بزرگ eSports یعنی Street Fighter 6 هم پیاده‌سازی کند.
این توافق‌نامه مسابقات را به دو بخش تقسیم می‌کند:رویدادهای اجتماعی و رویدادهای eSports؛ و اینکه سازمان‌دهندگان کدام سمت را انتخاب کنند به جایزه نهایی، تعداد شرکت‌کنندگان و تعداد رویدادهایی که در یک سال برگزار می‌شود، بستگی دارد. همچنین در توافق‌نامه‌ها محدودیت‌هایی در رابطه با استفاده از دارایی‌های Capcom – نظیر لوگوی Street Fighter – در استریم وجود دارد. همچنین یک بند وجود دارد که به Capcom اجازه می‌دهد به صورتی نامحدود و به هر مقداری که دوست دارد، از عکس‌ها، ویدئوها و فیلم‌های استریم استفاده کند.
توجه به این نکته مهم است که اساسا هر رویدادی در آمریکای شمالی که در آن جایزه نهایی دست به دست می‌شود، یک رویداد "اجتماعی" محسوب شده و به مجوز نیاز دارد – حتی اگر فقط شامل تعداد انگشت‌شماری از افراد، مقدار کمی پول و چند صد بیننده باشد. قوانین ارائه شده با دقت برای آمریکای شمالی اجرا می‌شوند و به بازوها و شعبه‌های منطقه‌ای Capcom بستگی دارد که آیا قوانین مشابهی را در دیگر نقاط وضع کنند یا نه!
"دیوید گراهام" با نام مستعار ultradavid – بازیکنی حرفه‌ای در جامعه بازی‌های فایتینگ که وکیل هم بوده و اخیرا برروی بازی‌های ویدئویی و ورزش‌های الکترونیکی و eSports تمرکز کرده– تحلیل بسیار خوبی از وضعیت ارائه داده است. اما خب نکته اصلی این است که جامعه از این وضعیت راضی نیست.
همانند همیشه، FGC (یا همان جامعه بازی‌های فایتینگ) تا حد زیادی با تمسخر پاسخ می‌دهد و توییت‌هایی خنده‌دار با متن‌هایی نظیر "شما یک تورنومنت Street Fighter 5 را بدون مجوز گیمری برگزار نمی‌کنید" – با همان فرمت تبلیغات بدنام DVDهای قدیمی و متن "شما نمی‌توانید یک ماشین را دانلود کنید" – منتشر می‌کنند. یا برخی دیگر Capcom را با "وینس مک‌ماهون" از WWE و فریاد معروف "تن لششو ببر تو زندان" مقایسه کرده و می‌گویند که Capcom می‌خواهد سازمان‌دهندگان مسابقاتی که می‌خواهند حتی یک رویداد کوچک پیرامون Street Fighter برگزار کنند را به اسارت درآورد. عده‌ی دیگری نیز شوخی کردند که پس از حذف‌شدن از مسابقات "غیر قانونی" آن را گزارش داده و لو می‌دهند.
قوانین جدید Capcom به صورت خلاصه
— Xam-O (@xamaslam) March 2, 2022
با این حال، برخی دیگر جدی‌تر بوده و آن‌ها را با شرکت‌هایی نظیر SNK که سازمان‌دهندگان مسابقات را با جوایز و هدایایی برای شرکت‌کنندگانی که مجوز نداشته بمباران می‌کند، مقایسه کرده‌اند. اما یک حرف تقریبا جهانی بود: اینکه رویدادهای ساده و پر رونق جامعه جزو جریان‌های اصلی و جریان زندگی بازی‌های فایتینگ و قدیمی‌ترین صحنه در بازی‌های رقابتی بوده و هر چیزی که آن صحنه را تهدید کند قرار نیست موفق شود؛ حتی اگر به جاه‌طلبی و اهداف eSports در دیگر زمینه‌ها کمک کند. بسیاری از جامعه به راحتی خواسته‌های رقابتی خود را قبل از اینکه از سازمان‌های مردمی خود دست بکشند، به جای دیگر و عناوینی نظیر King of Fighters ،Guilty Gear ،Mortal Kombat یا Killer Instinct (لطفا یک نسخه دیگر از این بازی بساز Microsoft) خواهند برد. و در حالی که هدف اصلی شهرت و بازسازیِ دوباره ورزش‌های الکترونیکی است، آن جوامع اختصاصی سکوهای پرشی هستند که به هدف ختم می‌شوند. پس Capcom به آن‌ها نیاز دارد.
همانطور که قبلا اشاره کردیم، شرکت Capcom خیلی سریع متوجه وضعیت شد و از مواضع خود عقب کشید. اکنون قرار است همه چیز دوباره بررسی شود و خواهیم دید که نتیجه نهایی آن چه خواهد شد. اما این دقیقا همان اشتباهی است که وقتی به تاریخ عرضه و کمپین تبلیغاتی Street Fighter 6 رسیدیم، نباید مرتکب آن شوند. در این میان، تنش و رفت و برگشت‌های بی‌پایان میان جامعه و eSports ادامه خواهد داشت.
نظر شما در این مورد چیست؟ به نظرتان آیا Capcom بالاخره به اهداف خود خواهد رسید یا باید کمی از خواسته‌هایش کوتاه بیاید؟ شما می‌توانید در ادامه دیدگاه خود را با ما به اشتراک بگذارید.
منبع: VG247
برای ارسال دیدگاه ابتدا باید وارد شوید.