دوستاران سینما حتما می‌دانند که صدای سوراند (Surround Sound) چه لطفی دارد. اما گیمر حتی دلایل بهتری برای جذب شدن به این تکنیکِ صدابرداری و صداگذاری دارند! تشخیص دقیق چشمه‌ی صدا، تا بتوانند نسبت به رقبای خود در بازی‌های آنلاین دست بالا را داشته باشند. صدای سوراند می‌تواند امتیاز قابل توجهی برای بازی‌های آنلاین باشد، چرا که گیمرها قادر خواهند بود مکان تولید صدا (و در نتیجه محل دقیق قرار گیری دشمنان) را تشخیص دهند.
کمپانی‌های تولید کننده‌ی هدست معمولا از واژه ی سوراند در تبلیغات خود استفاده می‌کنند. اما باید توجه داشت که صرفِ وجود صدای سوراند، همیشه هم به آن جذابیت و کیفیتی که ادعا می‌شود نیست! بین صدای سوراند "واقعی" و "مجازی" تفاوت‌هایی وجود دارد که ممکن است هنگام خرید هدست از آن اطلاع نداشته باشید. با اگزوگیم همراه باشید تا هدست های استریو را بهتر بشناسیم، و بدانیم که یک هدستِ سوراند چه تفاوت‌هایی می تواند با صدای استریو داشته باشد. همچنان فرق میان انواع صدای سوراند را نیز بررسی خواهیم کرد.
هدست‌های استریو
نوعی ساده و ابتدایی (و به معنای بد بودنِ آن نیست!) از هدست‌ها وجود دارند که در هر فروشگاه ساده‌ای که لوازم الکترونیکی می‌فروشد پیدا می‌شود. هدفون‌های کوچکی که با گوشی همراه فروخته می‌شوند نیز این نوع هستند. این هدفون‌ها صدای طبیعی و ساده‌ای دارند و برای امور روزمره مثل مکالمات تلفنی یا گوش دادن به آهنگ‌ها کفایت می‌کنند. اغلبِ آن‌ها یک میکروفن نیز برای دریافت و مخابره‌ی صدای شما دارند. اما درایورهای صوتی (قطعه‌های آهنربایی داخل گوشی‌ها) در این هدست‌ها بسیار ساده هستند و تنها دو کانالِ صدای چپ و راست را شامل می‌شوند.
هدست‌های استریوی پیشرفته‌تر می‌توانند گستره‌ی بیشتری از فرکانس‌های صوتی را شامل شوند. درواقع گرفتنِ یک خروجی صوتی باکیفیت از هدست، ساده‌تر از اسپیکر است، چرا که درایورهای یک هدست کوچک‌تر هستند و روی محل انتقال و دریافت صدا (یعنی محیط گوشِ بیرونیِ شما) احاطه‌ی بیشتری دارند. اما برای داشتنِ یک صدای سوراند، به امکاناتِ بیشتی نیاز است..
صدای سوراند مجازی (Virtual Surround Sound)، یک گزینه‌ی مقرون بصرفه
مهندسین نرم افزار برای طی سال‌های اخیر تلاش کرده‌اند تا روی سخت افزارهای محدودتر و ارزان قیمت‌تر نیز بتوانند صدای سوراند را به صورت مجازی و نرم افزاری تولید کنند. متدهای مختلفی برای این امر طراحی شده است، اما ساز و کار آن‌ها اساسا مشترک است: توسط تنظیمات نرم افزاری کاری کنند تا مغز شما فریب خورده و از خروجی صوتی دو کاناله، صداهای سوراند (که بیش از دو کانال فیزیکی را شامل می‌شوند) بشنود.
تصور کنید که شخصی در سمت راست شما ایستاده و نزدیک به گوشِ راست شما صحبت می‌کند. طبیعی است که ابتدا گوش راست شما صدای اون را می‌شوند، و گوش چپ نیز پس از آن با تاخیری بسیار بسیار جزئی و با شدتِ صدای کمتر همان صداها را می‌شوند و به مغز شما مخابره می‌کند. حال اگر سر خود را بچرخانید و مستقیما روبروی شخص قرار بگیرید، هر دو گوشِ شما در یک لحظه و به یک اندازه صدای او را خواهند شنید. حتی ساده‌ترین تنظیمات صوتی موسیقی و برنامه‌های تلویزیونی نیز این نکته‌ی فنی را در نظر می‌گیرند، و صدای خوانندگان یا برنامه‌های تلویزیونی تقریبا هیچ وقت تنها از یک گوش شنیده نمی‌شوند.
هدست‌های استریوی ساده از حجم صدا استفاده می‌کنند تا شما هنگام گوش کردن به هر صدایی، بتوانید کانالی که صدا از آن منتقل و شنیده می‌شود را تشخص دهید (گوش چپ و راست). اما سیستم صوتی سوراند مجازی از این هم فراتر می‌رود، و با ایجاد یک تاخیر بسیار کوچک در انتقال صدا، مغز را متقاعد می‌کند که صداها از بیش دو کانال در حال شنیده شدن هستند. این تاخیرِ آنی گاهی ممکن است کمی طولانی‌تر هم بشود، تا شما واقعا حس کنید که صداها از مکانِ دورتر و محلِ بخصوصی دارند به گوش شما نزدیک می‌شوند.
تقریبا تمام هدست‌هایی که از این نوع صدای سوراند استفاده می‌کنند، در حقیقت در لایه‌ی فیزکی تنها همان دو کانال صوتی چپ و راست را دارند، اما تمام جلوه‌های صدا و پخش کردن آن میان کانال‌های مختلف را در سطح نرم افزاری و به صورت مجازی انجام می‌دهند. اگر اطلاعات فنی این هدست‌ها را با دقت بخوانید (روی جعبه‌ی محصول یا وب سایتی که محصول را از آن خریداری کرده‌اید) خواهید دید که تنها برای دو درایور صوتی اطلاعاتی مانند قطر آن (که می‌تواند بین 10 تا 50 میلی‌تر و بیشتر باشد) ذکر شده است.
برخی گیمرها یک هدست استریوی خوب با تنظیمات نرم افزاری برای دستیابی به صدای سوراند را به یک هدستِ سوراند فیزیکی و واقعی ترجیح می‌دهند، چرا که این هدست‌ها هرچند درایورهای کمتری دارند، اما معمولا با کیفیت و ابعاد بالاتری ساخته شده‌اند و در مجموع قیمت پایین‌تری نیز دارند.
و اما صدای سوراندِ واقعی!
وقتی از یک هدست سوراند 5.1 صحبت می‌شود، یعنی واقعا شش درایور صوتی درون گوشی‌های آن تعبیه شده است! پنج درایو برای انتقال صدا از کانال‌های مختلف، و یک درایور نیز برای تولید صدای بیس (Bass) در فرکانس‌های بسیار پایین‌تر. این درایورها در مکان‌های مختلف و با زوایای متفاوت درون هدست قرار گرفته‌اند تا صداها را در طریق انواع جهات ایجاد کنند: یک کانال در مرکز، یک کانال در سمت چپ و جلوی صورت، یک کانال در سمت راست و جلو، یکی چپ در پُشت، یکی راست در پشت و یکی هم برای صدای بیس. و نتیجه‌ی کار یک صدای سوراند واقعی و فوق العاده است!
لرزش هر کدام از این درایورها در شدت‌های مختلف و به اقتضای چشمه‌های تولید صدا در بازی و در هر لحظه، نتیجه‌ای ایجاد می‌کند که به آن صدای سوراند واقعی می‌گویند. به طور مثال وقتی در بازی، فرد رقیب دقیقا از پشت سر به شما نزدیک شود، صدای پاهای او به طور مساوی و همزمان از گوش‌های چپ و راستِ شما شنیده می‌شود. اما اگر همان شخص مثلا کمی متمایل به چپ باشد، درایور سمت چپ کمی قوی‌تر صدا را تولید می‌کند. این کیفیت صوتی علاوه بر این که واقعا عمیق و جذاب است، برای گیمرهایی که اهل بازی‌های آنلاین مولتی پلیر هستند می‌تواند بسیار مفید باشد، چرا که قادر خواهند بود بدون دیدن اطراف و تنها از روی صدا موقعیت دقیق دشمنان را حس کنند و بفهمند.
اکثر بازی‌های امروزی از صدای سوراند با حداقل کانال‌های 5.1 پشتیبانی می‌کنند، و عمل پردازش و گرفتن خروجی از این نوع صدا هم به عهده‌ی هدست شما و هم مربوط به کارت صدای سیستمی است که با آن بازی می‌کنید. این نوع صدا البته به گیم محدود نمی‌شود، و می‌تواند شامل فیلم‌های سینمایی و سریال‌های روز نیز بشود. تنها کافی است پخش کننده‌ی صدا یا سرویس استریمی که با آن صداها را می‌شنوید، از سوراند 5.1 کاناله پشتیبانی کنند.
صدای سوراند 7.1 کاناله، اوج تجربه‌ی سوراند واقعی
هدست‌های سوراند 7.1 کاناله از لحاظ سیستم تولید صدا بر اساس همان ساختاری کار می‌کنند که صدای 5.1 کاناله عمل می‌کند، علاوه بر کانال‌هایی که بالاتر برشمردیم، دو جهتِ دیگر نیز دارند: دقیقا سمت چپ و دقیقا سمت راست.
تفاوت هدست‌های 5.1 و 7.1، به اندازه‌ی هدست‌های استریو و سوراند نیست! و هرچند هدست‌های 7.1 درایورهای بیشتری دارند و در نتیجه صدا را از طریق کانال‌ها و جهت‌های متنوع‌تری به گوش‌های شما منتقل می‌کنند، اما اگر نمی‌خواهید بیشتر هزینه کنید، با یک هدست 5.1 نیز می‌توانید تجربه‌ی خوبی از صدای سوراند داشته باشید. همچنین برخی بازی‌ها اساسا از صدای 7.1 کاناله پشتیبانی نمی‌کنند، در نتیجه یک هدست 5.1 می‌تواند برای تجربه‌ی آن‌ها کافی باشد.
نکات پایانی، پورت هدست و نوع اتصال آن به سیستم
هنگام انتخاب یک هدست، دو نکته‌ی دیگر را نیز باید در نظر داشته باشید:
برخی هدست‌ها از یک کابل یو اس بی برای اتصال به سیستم استفاده می‌کنند، در حالی که برخی دیگر دارای یک دو فیش از نوع جک 3.5 میلی‌متری هست. اغلب سیستم‌های کنونی، و خصوصا لپ تاپ‌های بازار فاقد سخت افزار لازم برای پردازش صدای سوراند هستند و به ندرت از کارت اختصاصی صدا استفاده می‌کنند. در نتیجه یک هدفون یو اس بی می‌تواند با وصل شدن به سیستم عامل و از طریق نرم افزار اختصاصی خود، پردازش‌های لازم را انجام دهد.
هدست‌های جدیدتر و گران قیمت‌تر این روزهای بازار، اغلب به تکنولوژی وایرلس مجهز هستند، چیزی که به نوبه‌ی خود می‌تواند بسیار جذاب باشد. اما باید این نکته را در نظر داشت که اتصال وایرلس اغلب نسبت به اتصال سیمی از کیفیت پایین‌تری برخوردار هست و می‌تواند با لگ و اختلال در مخابره‌ی صدا همراه باشد. در نتیجه اگر قصد دارید یک هدست گیمینگ وایرلس داشته باشید، بهتر است به سراغ مدل‌های مرغوب‌تر و گران قیمت‌تر آن بروید.
فروشگاه اگزو گیم عرضه کننده تمامی تجهیزات و کالاهای گیمینگ است و همچنین در کنار آن، خدماتی نظیر مشاوره رایگان فنی نیز به گیمرهای ایرانی ارائه می‌دهد. برای دریافت مشاوره و یا هرگونه سوالی می‌توانید با شماره ۸۸۹۴۶۵۶۱ تماس گرفته و یا به بخش دایرکت اینستاگرامِ اگزوگیم مراجعه کنید.
بیشتر بخوانید:
برای ارسال دیدگاه ابتدا باید وارد شوید.