دنیای Arkham استودیو‌های Rocksteady و WB Games Montreal از محبوبیت بالایی برخوردار است و سری Batman: Arkham نیز توانسته به خوبی نشان دهد که نحوه طراحی جهان‌های درونِ بازی باید به چه شکل باشد.
دنیای Arkahm (یا همان Arkhamverse) ساخته‌شده توسط استودیو‌های Rocksteady و WB Games Montreal در میان عناوین مدرن و به ویژه بازی‌های ابرقهرمانی محیطی بسیار مهم و کلیدی است. شاید هر بازیکن یک نسخه را به دیگری ترجیح دهد اما در رابطه با اینکه این فرنچایز در مجموع به شدت تاثیرگذار بوده هیچ بحث و مخالفتی وجود ندارد. به نظر می‌رسد این روند پس از انتشار Batman: Arkham Knight کنار گذاشته شده اما اکنون به صورت رسمی تایید شده که بازی Suicide Squad: Kill the Justice League جزئی از Arkhamverse خواهد بود و شخصیت‌ها و داستان آن با عناوین قبلی مرتبط خواهند بود.
تصمیم استودیو Rocksteady برای ادامه Arkhamverse کاری بزرگ بوده که فرصتی باورنکردنی در اختیار آن‌ها قرار داده است. برای مثال، بازی Gotham Knights حتی با اینکه جزئی از Arkhamverse نیست، بدون شک با بازی‌های سری Batman: Arkham مقایسه خواهد شد. Arkhamverse اکنون در صنعت بازی به دنیایی نمادین و معروف تبدیل شده و به خوبی نشان داده که یک جهان مرتبط در چندین نسخه مختلف از یک فرنچایز باید چگونه مدیریت شود.
دنیای Arkhamverse از شخصیت‌های تثبیت‌شده و مهمش به خوبی استفاده می‌کند
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های روایت بازی Batman: Arkham Asylum این است که هیچ شخصیتی به گونه‌ای به طرفداران معرفی نمی‌شود که انگار آن‌ها هیچ اطلاعاتی از وی ندارند. Batman: Arkham Asylum اعتماد دارد که طرفداران چه از طریق کتاب‌های کمیک و یا چه از طریق سریال‌های انیمیشنی، با بتمن و شرورهای مختلفِ دنیای وی آشنا هستند و در نتیجه مشخص است که تمامیِ شخصیت‌های بازی از قبل با بتمن ارتباط دارند.
تعامل Batman با هر ابرشروری در Batman: Arkham Asylum خاص است چرا که طرفداران می‌دانند میان وی و هر جنایتکاری که زندانی شده، تاریخچه‌ای مشترک وجود دارد. در افتتاحیه Batman: Arkham Asylum در حالی که بازیکنان مشغول اسکورت‌کردن جوکر به داخل آسایشگاه روانی هستند، با شخصیت Killer Croc هم برای مدتی کوتاه روبرو می‌شوند. این تعامل به صورتی خاص سبب می‌شود بازیکنان بدانند در داخل آسایشگاه خصومتی خاص میان افراد وجود دارد و این موضوع را قبل از اینکه به ناچار با هر آنتاگونیست دیگری روبرو شوند، درک می‌کنند. استفاده Rocksteady از داستان‌سراییِ محیطی روابط بتمن با دیگر شخصیت‌ها را بدون اینکه نیاز به بیان واضح باشد، شرح می‌دهد.
به عنوان مثال، رابطه بتمن و جوکر و تعقیب و گریز آن‌ها بسیار مشهور و نمادین است و به همین دلیل افتتاحیه بازی برای معرفی آن‌ها به مبارزه‌ای سینمایی و از پیش کارگردانی‌شده نیازی ندارد. با این حال، برای آن دسته از طرفدارانی که با ابرشرورهای معروف دنیای بتمن آشنا نیستند، نوارهای ضبط‌شده‌ی روانپزشکی در Batman: Arkham Asylum با روشی خلاقانه به پیشینه این شخصیت‌ها نگاهی گذرا می‌اندازد.
حتی رابطه بتمن با "باربارا گوردون"، که در حال حاضر در قالب "اوراکل" حضور دارد، و "جیم گوردون" نیز به صورت ضمنی و در پس زمینه ارائه می‌شود اما روابط و تاریخچه مشترک آن‌ها با بتمن کاملا مشخص است. داستان‌سرایی‌های محیطی و این چنینی سبب می‌شود تا پس از مدتی متوجه شویم باربارا پیش از این به خاطر آسیب نخاعی که توسط جوکر ایجاد شده مجبور است تا آخر عمر برروی صندلی چرخدار بنشیند.
از همین رو بازی Batman: Arkham Asylum به عنوان نقطه‌ی شروعی برای Arkhamverse عملکردی فوق‌العاده شایسته داشته و به پیشرفت و گسترش روابط و تعاملات شخصیت‌ها در دنباله‌ها و پیش‌درآمدهای بعدی هم کمک می‌کند. علاوه بر این Arkhamverse از بازیگرانی به شدت فوق‌العاده نظیر "کوین کانروی" و "مارک همیل" – به ترتیت در نقش‌های بتمن و جوکر – هم بهره می‌برد که به ساخت دنیایی متصل به هم کمک شایانی می‌کند.
دنیا و داستان‌های مرتبط به هم در Arkhamverse از روایات تکیِ آن‌ها مهم‌تر است
بین بازی‌های Arkham ساخته‌شده توسط دو استودیوی Rocksteady و WB Games Montreal، عناوین کمی دارای روایتی به قدرتمندی گیم‌پلی خود هستند. برای مثال Batman: Arkham Asylum کاملا به اتمسفر و فضاسازیِ خود وابسته است، Batman: Arkham City در شهری بزرگ که توسط تبهکاران و جنایتکاران کنترل می‌شود جریان دارد و Batman: Arkham Knight نیز با پیچشی الهام‌گرفته شده از داستان‌های کلاسیک تا حد خوبی قابل پیش‌بینی است.
بازی Batman: Arkham Origins نیز دچار مشکل اکثر پیش‌درآمدها شده و برخی از بخش‌های آن از قبل مشخص بودند اما با این حال توانست منشا جالبی برای جوکر در Arkhamverse خلق کرده و اقتباسی بسیار خوب از شخصیت Bane داشته باشد. خوشبختانه روایت‌های تکیِ بازی‌های Arkhamverse نسبت به دنیای متصل و به هم پیوسته‌ی سری از اهمیت کمتری برخوردار است.
عنوان Batman: Arkham City پای چندین شخصیت جدید نظیر هاش، مَد هَتِر، راس الغول و پنگوئن را به سری باز می‌کند. این افراد در بازی دوم کاملا جدید هستند اما با این وجود تاریخچه‌ی خاص خود را Arkhamverse داشته و همچنین همگی در Batman: Arkham Knight به عنوانی آخرین بازی‌ـی که بتمن را در تقش پروتاگونیست اصلی خود دارد، به سرانجامی مشخص می‌رسند.
بازی Batman: Arkham City رابطه‌ای خاص با مستر فریز ایجاد کرده و بازیکنان می‌توانند با او همدردی کنند و در نتیجه زمانی که وی در قالب یک DLC احساسی به Batman: Arkham Knight اضافه می‌شود، دیدار دوباره با او لذت بیشتری دارد. دیدن اینکه شخصیت‌ها چگونه از یک قسمت به قسمت دیگر رشد داشته و به شیوه‌ای متفاوت به تصویر کشیده شده‌اند، جالب و لذت‌بخش است؛ مخصوصا بعد از اینکه در بازی‌های قبلی شاهد حضور آن‌ها بوده‌ایم.
شخصیت ریدلر در Arkhamverse نمونه‌ی بارزی است از اینکه روابط میان بازیکن و هر یک از این شرورها می‌تواند تا چه حد فوق‌العاده و رضایت‌بخش باشد. در نهایت و پس از حل‌کردن همه‌ی معماها و جمع‌آوری تمامیِ تروفی‌های پخش‌شده در سراسر Batman: Arkham Asylum ،Batman: Arkham City و Batman: Arkham Knight، دستگیرکردن ریدلر بسیار خوشحال‌کننده است.
بازیکنانی که سه‌گانه استودیو Rocksteady و پیش‌درآمد ساخته شده توسط WB Games Montreal را تجربه کرده‌اند، بی‌شک از موارد مختلف زیادی لذت برده‌اند. بنابراین تداوم Arkhamverse از نظر حس نوستالژی، در بین بازی‌های مدرن خاص و منحصر به فرد است.
Suicide Squad: Kill the Justice League دنیای بازی‌های Arkhamverse را گسترش می‌دهد
هارلی کویین و پنگوئن، جدا از برخی از افراد خانواده‌ی بتمن و جوکر، از پرکارترین و مشهورترین شخصیت‌های Arkhamverse هستند و بازی Suicide Squad: Kill the Justice League نیز به خوبی همین روند را در Arkhamverse ادامه می‌دهد. هارلی اکنون نقش یکی از پروتاگونیست‌های اصلی بازی را دارد و بازیکنان می‌توانند وی را کنترل کنند؛ افزونه‌ی کوتاه هارلی کویین در Batman: Arkham Knight به بازیکنان اجازه می‌داد در اداره پلیس Buldhaven کنترل او را در دست گرفته و در طول ماموریت با پنگوئن در ارتباط باشند. دیدن اینکه آیا این DLC هنگام تعامل این شخصیت‌ها در Suicide Squad: Kill the Justice League مورد توجه قرار می‌گیرد یا نه قطعا جالب خواهد بود.
متاسفانه مبارزات ریتمیک هارلی کویین و حالت هوشمندانه Psychosis ممکن است در Suicide Squad: Kill the Justice League تکرار نشوند. با این وجود، ساخته جدید Rocksteady برای برانگیختن حس نوستالژی بازیکنان نیازی به تحمیل ارتباطات این شخصیت‌ها در Arkhamverse ندارد و با توجه به اینکه قرار است با گیم‌پلی‌ـی کاملا متفاوت روبرو باشیم، امیدواریم بازی راه منحصر به فرد خود را رفته و بیش از حد به عناوین قبلی تکیه نکند.
دنیای Arkhamverse می‌توانست با پایان‌بندی Knightfall Protocol در Batman: Arkham Knight به پایان برسد و شاید جواب دادن به این سوال که Suicide Squad: Kill the Justice League در کدام بخش از Arkhamverse قرار می‌گیرد، کمی دشوار باشد. در هر صورت دیدن اینکه کدام یک از روایت‌های بازی‌های قبلی در این عنوان ادامه یافته و اینکه چه شخصیت‌هایی با تاریخچه خاص خود جهت گسترش داستانِ کلی Arkhamverse در شهر متروپلیس حضور خواهند داشت، جالب و هیجان‌انگیز خواهد بود.
بازی Suicide Squad: Kill the Justice League هم اکنون در دست توسعه قرار دارد و در تاریخی نامعلوم برروی پلتفرم‌های PS5 / Xbox Series X | S / PC منتشر خواهد شد. شما می‌توانید در ادامه دیدگاه خود را با ما به اشتراک بگذارید.
منبع: GameRant
برای ارسال دیدگاه ابتدا باید وارد شوید.