چندان جای تعجبی ندارد اگر تابه‌حال نام پردازنده‌های نسل 5 اینتل را نشنیده و اطلاع چندانی در رابطه با مشخصات آنها نداشته باشید زیرا نسخه‌های دسکتاپ آن تنها در دو مدل عرضه شد و حتی همان دو مدل هم مدت زیادی در بازار حضور نداشتند.
سری Broadwell از خانواده پردازنده‌های اینتل در سال 2015 معرفی شد تا آغازی برای استفاده از فناوری 14 نانومتری در پردازنده‌های اینتل باشد که البته متأسفانه همچنان پس از 6 سال پردازنده‌های نسل 11 هم هنوز از همان معماری 14 نانومتری استفاده می‌کنند.
فرایند 14 نانومتری نیز مشکلات خود را داشت و مدت زیادی عرضه آن به تأخیر افتاد. البته که این اتفاق برای پردازنده‌های 10 نانومتری هم رخ داد. در نهایت پردازنده‌های سری Broadwell خیلی دیرتر از آنچه انتظار می‌رفت به بازار عرضه شد و به دلیل وجود این تأخیر زیاد اینتل مجبور بود تا سری Haswell را که یکسال از زمان انتشارشان گذشته بود بازسازی کند و کاربران یکسال بیشتر برای دستیابی به پردازنده‌های 14 نانومتری Broadwell صبر کنند.
به دلیل تأخیر بسیار این پردازنده‌ها مدت زیادی بکار برده نشدند و تنها دو ماه پس از عرضه Core i7-5775C و Core i5-5675C ، تولید هر دو مدل متوقف شد زیرا Intel با معرفی Skylake-S، طیف کاملی از پردازنده‌های 14 نانومتری Core i7 ، i5 ، i3 ، Pentium و حتی Celeron را به بازار عرضه کرد. پردازنده‌های Skylake از رم های DDR4 پشتیبانی می‌کردند در حالی که پردازنده‌های Broadwell در پلتفرم Z97 به DDR3 محدود بودند.
بنابراین ، به نوعی شاید بتوان گفت پردازنده‌های دسکتاپ Broadwell یک شکست بود، و از سوی دیگر پردازنده‌های سری E Broadwell قیمت بالایی داشتند و گزینه چندان مناسبی برای سیستم‌های بالارده محسوب نمی شدند. اما در کل به نظر من سری دسکتاپ Broadwell با وجود محدود بودن به تنها 4 هسته بسیار جالب تر از Broadwell-E بود در حالی که در خانواده Broadwell-E پردازنده‌های قدرتمندی مانند Core i7-6950X با 10 هسته وجود داشتند (بر خلاف نام آن که ممکن است فکر کنید این پردازنده از نسل 6ام پردازنده‌های اینتل باشد، عضوی از خانواده نسل پنجم یعنی همان Broadwell است).
این جالب‌تر بودن، به این دلیل است که سری دسکتاپ Broadwell دارای چیزی است که اینتل آن را "Crystal Well" (کد بلوری) می‌نامید که کد CPUهای دارای eDRAM بود (همان چیزی که که با Haswell به شکل BGA معرفی شده بود). i7-5775C اولین پردازنده مجهز به Crystal Well بود و 128 مگابایت eDRAM دریافت کرد که مانند حافظه پنهان (کش) L4 عمل می‌کرد. هدف این بود که GPU آنبرد پهنای باند حافظه بیشتری را در اختیار و در نتیجه عملکرد بهتری در پردازش گرافیک‌های 3 بعدی داشته باشد، اما در صورت عدم استفاده از GPU آنبرد، این حافظه می‌تواند توسط CPU به عنوان کش اضافی استفاده شود.
در همان سال بود که Core i7-5775C موفق شد در بازی ها بهترین GPU های آنبرد AMD را با حداکثر 60 درصد اختلاف عملکرد شکست دهد (البته قیمت آن هم بیش از دو برابر AMD بود). در آن سال، این پردازنده با قیمت 366 دلاری عرضه شد که قیمت زیادی محسوب میشد و پیش از آن پردازنده‌هایی مانند 4770K قیمتی 339 دلاری داشتند.
در ابتدا کمی تردید وجود داشت که استفاده از پردازنده‌های نسل پنجم در این آزمایش کار درستی خواهد بود یا خیر زیرا 5775C از حافظه DDR3 کندتر استفاده میکند و اور کلاک آن تا 4.5 گیگاهرتز دشوار خواهد بود. اما با توجه به اینکه قبلاً Core i3-10105F در 4.2 گیگاهرتز آزمایش شده بود، شاید بتوان 5775C را به همان فرکانس رساند و مقایسه را جالب‌تر کرد.
مانند مدل Core i3 ، 5775C دارای 6 مگابایت حافظه نهان L3 است، البته از هسته‌های بسیار قدیمی استفاده میکند، اما دارای 128 مگابایت حافظه کش L4 نیز می باشد و هنگام استفاده از Radeon RX 6900 XT، این حافظه در اختیار CPU قرار می گیرد. بنابراین 5775C چقدر خوب بود و آیا می‌تواند در برابر یک پردازنده چهار هسته مدرن مانند Core i3-10105F بایستد؟
اگر منظور از تیک یا تاک بودن هر نسل از پردازنده‌های اینتل را نمی‌دانید به طور خلاصه توی هر تیک Tick ، اندازه ترانزیستورها کوچیکتر می‌شود ( از 65 نانومتر به 45 و از 45 به 32 و …) و در هر تاک Tock معماری پردازنده تغییر میکند.
برای پی بردن به این تفاوت میان این پردازنده‌ها، نتیجه مجموعه‌ای از بنچمارک‌ها را در ادامه آورده‌ایم اما قبل از بررسی آنها بد نیست چند نکته را یادآور شویم. در ابتدا توجه داشته باشید که Core i3-10105F و Core i7-5775C در مقایسه با پردازنده‌های i5 ، i7 و i9 نسل 10 با سرعت کلاک کمتری کار می‌کردند. این به این دلیل است که بالاترین فرکانس پایداری که در این آزمایش با 5775C بدست آمد، 4.2 گیگاهرتز بود و برای برابری شرایط 10105F هم در همین فرکانس قفل شده است.
برای پردازنده‌های نسل دهم در این تست از مادربرد Gigabyte Z590 Aorus Xtreme استفاده شده است. کلاک سه پردازنده i5، i7 و i9 روی 4.5 گیگاهرتز تنظیم شده و در آنها از حافظه دوکاناله DDR4-3200 CL14 که تمام زمان بندی های آن به دقت و بصورت دستی تنظیم شده است، استفاده می‌شود. Core i3-10105F از همان حافظه و تنظیمات استفاده میکند اما نمی توان فرکانس کلاک آن را تنظیم کرد.
Core i7-5775C روی مادربرد Asus Z97-Pro با استفاده از آخرین ورژن BIOS و برخی از حافظه‌های DDR3-2400 CL11-13-13-31 آزمایش شد. در این آزمایش از RX 6900 XT استفاده شده زیرا سریع‌ترین پردازنده گرافیکی در دسترس برای اجرای بازی‌ها با رزولوشن 1080p بود.
بنچمارک‌ها
با شروع Rainbow Six Siege ، دو نتیجه‌ای که می‌خواهیم در اینجا روی آنها تمرکز کنیم، Core i3-10105F و Core i7-5775C است. نسل پنجم Core i7 با استفاده از حافظه DDR3-2400 ، 6900XT را به طور متوسط به 325 فریم در ثانیه رساند و در حالی که 10105F به حافظه بسیار سریع‌تر DDR4-3200 مجهز بود، فقط 10٪ سریع‌تر عمل کرد که با وجود تغییرات و بهینه سازی‌های متعددی که در این پنج نسل رخ داده، نتیجه جالبی است.
این بدان معناست که اگر تعداد هسته و فرکانس پردازنده‌ها را برای یکسان سازی با i7-5775C محدود کنیم، پس از گذشت 5 سال تنها 10 درصد اختلاف عملکرد در اجرای بازی Rainbow Six Siege وجود دارد که بخشی از این ده درصد هم به دلیل استفاده از حافظه رم بهتر است.
البته، Intel از آن زمان هسته‌ها و حافظه پنهان بیشتری اضافه کرده است، اما اگر همه پردازنده‌ها را به 4 هسته محدود کنیم، می‌بینیم که 10600K حدود 22٪ سریع‌تر ، 10700K 31٪ سریع‌تر و 10900K 37٪ سریع‌تر است که البته با برداشتن محدودیت‌ها این اختلاف بیشتر خواهد شد.
داده‌های Assassin's Creed Valhalla چندان مفید نیستند زیرا در پردازنده‌های نسل 10 اکثراً سیستم به GPU محدود می‌شوند که البته این امر در i7-5775C صادق نبود و در مقایسه با پردازنده‌های نسل 10 به طور متوسط 10 تا 12 درصد ضعیف‌تر بود. بنابراین قضاوت بر اساس داده‌های موجود این بازی کمی دشوار است و از آن می‌گذریم.
نتایج Battlefield V هم جالب هستند زیرا 5775C تفاوت زیادی با 10105F نداشت. هنگام مقایسه میانگین فریم ریت، پردازنده نسل 5 فقط 3 درصد کندتر بود، اما ما شاهد افت بسیار بیشتر 17 درصدی در حداقل فریم ریت بودیم و فکر می‌کنم این موضوع تا حد زیادی به تفاوت حافظه و کش پردازنده بستگی دارد.
با رفتن به F1 2020 ، نسل دهم Core i3 عملکرد چندان بهتری در مقایسه با 5775C قدیمی نسل 5 ندارد و اختلاف در این پنج نسل چیزی حدود 8 درصد در میانگین فریم ریت بود. در اینجا اینتل به سادگی با افزودن کش L3 بیشتر ، به همان اندازه که در 10600K مشاهده می‌شود، عملکرد را بهبود داده است. 10600K در اینجا 13 درصد عملکرد بهتری داشته است در حالی 10105F و 10600K هر دو از معماری یکسانی استفاده می‌کنند.
Hitman هم پیشرفت چندانی را در طول 5 سال گذشته به نمایش نگذاشت و نسل دهم پردازنده i3 تنها 5 درصد سریع‌تر از 5775C بود و مجددا به دلیل استفاده از خافظه کش L3 بیشتر، بیشترین بهبود عملکرد در پردازنده i5 10600K مشاهده می‌شود.
در مرحله بعد ما Horizon Zero Dawn را داریم که بیشترین تفاوت بین پنج نسل را در خود نشان داد. احتمالاً سرعت و پهنای باند بیشتر حافظه دلیل اصلی این تفاوت‌ها باشد که چیزی حدود 12 تا 14 درصد اختلاف را به وجود آورده است.
در سایبرپانک هم همچنان شاهد افزایش 11 درصدی عملکرد برای 10105F نسبت به 5775C هستیم. با چهار هسته فعال در سریع‌ترین پردازنده نسل ده موجود در این آزمایش یعنی i9 10900K با 20 مگابایت کش، این اختلاف عملکرد در مقایسه با i7 5775C به حدود 24 درصد رسید که در نگاه اول مقدار قابل توجهی است اما اگر به عنوان افزایش قدرت پردازنده‌ها در بیش از نیم دهه به آن نگاه کنیم، چندان پیشرفت زیادی محسوب نمی‌شود.
بازی Shadow of the Tomb Raider همیشه روی پردازنده‌های 4 هسته‌ای عملکرد ضعیف‌تری داشته - به ویژه در مرحله‌ای که در این آزمایش استفاده شده است. با این وجود، با هسته‌های قدرتمند می‌توان عملکرد قابل قبولی را شاهد بود، همان‌طور که در نتایج بخش 4 هسته‌ای 10600K ، 10700K و 10900K مشاهده می‌شود. سپس اگر به 10105F نگاه کنیم ، شاهد کاهش 16 درصدی عملکرد در مقایسه با 10600K هستیم، در حالی که 5775C مجدداً 12٪ کندترهم عمل میکند.
بنابراین اگر به مقایسه 5775C و 10105F بپردازیم، می‌بینیم که طی 6 سال گذشته اینتل تا 14 درصد عملکرد خود را بهبود بخشیده است که نتیجه شگفت انگیزی نیست، اما مطمئناً از اکثر نتایج دیگری که تاکنون دیده‌ایم بهتر است.
آخرین بازی که ما قصد داریم به آن بپردازیم Watch Dogs Legion است و در اینجا 10105F در میانگین فریم ریت 11 درصد سریع‌تر از 5775C و در حداقل فریم ریت 17 درصد سریع‌تر بود. بنابراین بار دیگر افزایش چشمگیر و حتی قابل توجهی بعد از 5 نسل پیشرفت وجود ندارد.
پهنای باند کَش
قبل از اتمام آزمایش، در اینجا پهنای باند کَش را مشاهده کنید. همچنین لطفاً توجه داشته باشید که همه سیستم‌های نسل 10 دارای پهنای باند حافظه 38 گیگابایت بر ثانیه بودند. این مقدار برای حافظه DDR4-3200، 38 گیگابایت بر ثانیه است که با استفاده از آزمون پهنای باند حافظه SiSoftware Sandra 2021 اندازه گیری می‌شود (به دلیل نمایش اعداد بالاتر از AIDA64 استفاده نشد).
من با نمودار پهنای باند حافظه مشکلی ندارم زیرا 11 پیکربندی آزمایش شده تنها دو نتیجه متفاوت را به همراه داشت. با صرف نظر از مدل یا تعداد هسته نتیجه برای سیستم‌های نسل دهم 38 گیگابایت است و از طرف دیگر Core i7-5775C با استفاده از حافظه DDR3-2400 به 30 گیگابایت بر ثانیه محدود شد. این بدان معناست که پردازنده‌های نسل جدید نسل 10 دارای 27 درصد افزایش پهنای باند حافظه بودند و این مورد می‌تواند برتری قابل توجهی برایشان محسوب شود.
در حال حاضر، هنگامی که به پهنای باند کش نگاه می‌کنید، چند نکته جالب توجه وجود دارد. اول، L1 و L2 یک کش برای هر هسته است و رقم پهنای باند به طور مؤثر در تعداد هسته ضرب می‌شود، بنابراین بهتر است مقایسه خود را با 4 هسته فعال انجام دهیم و در اینجا همه مدلهای نسل 10 تقریباً یکسان هستند. آنچه می‌بینیم این است که اینتل توانسته پهنای باند کش L1 را از معماری نسل پنجم تا دهم 11 درصد، و سپس پهنای باند کش L2 را تا 55 درصد بهبود بخشد.
سپس در مقایسه 5775C و 10105F شاهد افزایش 33 درصدی در پهنای باند کش L3 هستیم؛ بنابراین اگرچه ظرفیت یکسان است، اما پهنای باند به طور اساسی بهبود یافته است.
سرانجام می‌بینیم که پهنای باند کش eDRAM L4 چندان زیاد نیست و در واقع تفاوت زیادی با مدلهای نسل 10 که به حافظه سیستم با پهنای باندی حدود 39 گیگابایت دسترسی دارند، ندارد.
جمع بندی
بدیهی است با توجه به اینکه پس از گذشت 6 سال اینتل هنوز هم از فناوری 14 نانومتر برای تولید پردازنده‌هایش استفاده میکند، نمی‌توان چندان انتظار معجزه و دیدن تغییرات چشمگیر را داشت. در حقیقت کنجکاویم که ببینیم پس از گذشت ابن مدت نسبتاً زیاد، اینتل چه فکری برای پردازنده‌اش و جذاب کردن بیشتر رقابت با AMD کرده است.
اگر در سال 2015 به من می‌گفتید که تا سال 2021 جدیدترین و بزرگ‌ترین CPUهای اینتل در بازی‌ها با همان تعداد هسته و سرعت کلاک 10٪ سریع‌تر خواهد بود، من شک دارم که شما را باور می‌کردم.
علاوه بر این، اگر به من می‌گفتید که AMD تا سال 2021 بر پلتفرم‌های رایانه‌ای اصلی و سطح بالا و همچنین بازار سرورها بر Intel مسلط خواهد شد، باز هم باور نمی‌کردم و شاید به چشم یک شوخی به آن نگاه می‌کردم.حالا اگر بخواهیم منصف باشیم، اینتل گام‌های خوبی را از نسل پنجم Core i7 با افزودن هسته‌های بیشتر برداشته است که البته منجر به مصرف برق بیشتر و همچنین قیمت بلاتر می‌شود. مطمئناً نه آن‌قدرها که اینتل دوست داشت، اما 10900K ویا 11900K با حذف محدودیت‌ها بسیار سریع‌تر از 5775C هستند، همچنین قالب‌های بزرگتری دارند (مخصوصاً 11900K) اما همان‌طور که بارها اشاره کردیم، این بزرگ‌تر بودن به این دلیل است همه آنها از همان فرایند 14 نانومتری استفاده می‌کنند.
در نهایت می‌توانیم بگوییم Core i7-5775C در مقایسه با مدلهای مدرن‌تر نسل دهم همچنان هم عملکرد مناسبی دارد، به خصوص هنگامی که سایر پردازنده‌ها را هم به چهار هسته محدود کنیم. این حافظه نهان L4 هم آن‌قدرها که فکر می‌کنید مفید نیست و تاثیر زیادی بر عملکرد CPU ندارد، گرچه برای عملکرد GPU مفید است و در صورت عدم وجود آن GPU با پهنای باند گذرگاه PCI Express 3.0 بسیار محدود می‌شود.
منبع:
Intel 5th-Gen Core vs. 10th-Gen Core Architecture Benchmarked | TechSpot
برای ارسال دیدگاه ابتدا باید وارد شوید.